از حضرت سجاد
1. «قائم ما سنتهايي از پيامبران دارد: سنتي از آدم، سنتي از نوح، سنتي از ابراهيم، سنتي از موسي، سنتي از عيسي، سنتي از ايوب، سنتي از محمد.
سنتش از آدم و نوح، طول عمرش است. سنتش از ابراهيم در نهان زاييده شدن و از مردم در کنار بودن است؛ سنتش از موسي، در ترس و بيم زيستن و غيبت داشتن، سنتش از عيسي، اختلاف مردم درباره او، سنتش از ايوب، فرج و گشايش پس از بلا و بيم، سنتش از محمد، قيام به شمشير مي باشد». [1] .
2. «قائم ما دو غيبت دارد که يکي از دگري طولانيتر خواهد بود». [2] .
3. «ياران قائم سيصد و سيزده تن هستند؛ مانند ياران رسول خدا صلي الله عليه و آله در غزوه بدر». [3] .
4. «وقتي که قائم ما اهل بيت قيام کند، خداوند از شيعيان ما رنج و درد را مي برد و دلهاي آنها را مانند آهن قرار مي دهد و بر هر مردي از آنها نيروي چهل مرد را عطا مي کند و آنان را حاکمان روي زمين قرار مي دهد». [4] .
5. حضرتش اين آيه را تلاوت فرمود: «وعد الله الذين آمنوا و عملوا الصالحات ليستخلفنهم في الارض [5] .
و گفت: «به خدا سوگند، اينان شيعيان ما هستند، خداوند به دست مردي از ما چنين خواهد کرد و او مهدي اين امت است». [6] . و سپس سخن رسول خدا را حکايت کرد که در فصل فرمايشهاي رسول خدا صلي الله عليه و آله ياد شد.
6. «قائم با سيصد و سيزده مرد به کوفه مي آيد و بر کوه نجف مستقر مي شود. جبرئيل در سمت راستش و ميکائيل در سمت چپش و اسرافيل جلو رويش قرار دارند. پرچم رسول خدا صلي الله عليه و آله همراه اوست که آن را افراشته مي کند». [7] .
7. «قائم خروج مي کند. و وقتي مردم در مکه حضور دارند به آن جا مي رود و در آن جا مي ايستد و ندا مي کند: اي مردم! من محمد بن الحسن هستم. من پسر نبي الله هستم. شما را دعوت مي کنم و آنچه که پيغمبر خدا شما را به آن دعوت کرده است». [8] .
پاورقي
[1] اثبات الهداة، ج 3، ص 466، ح 124 به نقل از اکمال الدين.
[2] اثبات الهداة، ج 3، ص 467، ح 128 به نقل از اکمال الدين.
[3] اثبات الهداة، ج 3، ص 491، ح 235 به نقل از اکمال الدين.
[4] اثبات الهداة، ج 3، ص 496، ح 259 به نقل از شيخ صدوق، الخصال.
[5] نور (24) آيه 55؛ (خدا به کساني که ايمان آورد و عمل صالح انجام دهد وعده کرده است که آنان را در زمين خلافت دهد).
[6] اثبات الهداة، ج 3، ص 525، ح 422 به نقل از فضل بن حسن طبرسي، مجمع البيان.
[7] اثبات الهداة، ج 3، ص 556، ح 602 به نقل از شيخ مفيد، الأمالي.
[8] اثبات الهداة، ج 3، ص 582، ح 771 به نقل از علامه محمد باقر مجلسي، بحار الأنوار.