از نظر اجتماعي که ثابت شد مهدي نوعي، استحاله وجودي دارد و وقوعش غير ممکن است و ثابت شد که مهدي، شخصي است معين و بايستي وجود خارجي داشته و از دودماني پاکيزه ريشه گرفته باشد و چون نظير خاندان رسول خدا صلي الله عليه و آله خانداني در فضيلت و طهارت يافت نشده و نمي شود و بايستي مهدي از اين دودمان باشد و او خليفه دوازدهم آن حضرت است. پس بايستي حضرت باري تعالي به مهدي، طول عمري عنايت کند که هر وقت، زمان مساعد ظهورش گرديد و بشر شايسته عدل جهاني و ايمان جاوداني گرديد، مهدي قيام کند و پرچم عدل خدايي را در سراسر گيتي به اهتزاز آورد و خواسته فطري بشريت را بدو عطا کند و غايت از ارسال انبيا را محقق سازد.

فرد ممتاز

بديهي است که در ميان انواع نباتات و حيوانات، وجود افراد ممتاز ميان نوع خودشان حقيقت دارد.

درخت سيبي که چندان سيب دارد، گاه در ميان سيبهايش سيبي پيدا مي شود که از نظر رنگ و طعم و بو و حجم ممتاز است و سيبهاي ديگر درخت، فاقد اين کمالات هستند.

حال در جميع نباتات چنين است؛ خواه تره بار باشند، خواه خشکبار؛ خواه نباتات بوته اي باشند، خواه درختي.

در ميان حيوانات نيز، اين سنت ادامه دارد شبانان، دامداران، خدمتگزاران باغ وحش براي تخمگيري از افراد ممتاز استفاده مي کنند. در ميان انسانها نيز، حال چنين است:

شاگرد اول کلاس، فرد ممتاز ميان شاگردان کلاس است. برندگان امتحانات سراسري کنکور، افراد ممتاز در ميان داوطلبان هستند.

گاه فردي در شهر و يا زماني، فرد ممتاز است، ولي در شهر ديگر يا زمان ديگر، فرد عادي به شمار مي آيد.جواني که در ايران و لبنان تحصيل کرده بود، مي گفت: هنگامي که در ايران بودم، همرديف شاگردان بودم و هنگامي که در لبنان تحصيل مي کردم فرد ممتاز کلاس به شمار مي آمدم.

گاه فردي در زماني در کل جهان، فرد ممتاز است؛ مانند کساني که در بازيهاي المپيک مدال طلا و يا نقره و برنز مي گيرند.

افراد ممتاز بشري، گوناگون هستند؛ فردي در زيبايي فرد ممتاز مي شود و ملکه و جاهت لقب مي گيرد. فردي در نيروي بدني فرد ممتاز مي شود و رستم زمان و قهرمان جهان مي گردد، فردي در دانش و بينش چنين مي شود و ابن سينا مي گردد، دگري در زيرکي و سياست چنين مي شود مانند «بيسمارک». فردي از نظر تقوا و فضيلت، فرد ممتاز مي گردد و سلمان زمان و ابوذر دوران ناميده مي شود.

اين مطلب، بديهي است و مورد مشاهده همه خلق است، ولي ممتاز بودنشان اختصاص به زمان و مکان دارد و جهاني و همگاني و جاويداني نيست و افراد ممتاز بشريت، نمي توانند باشند.

ولي گروهي افراد ممتاز بشريت هستند که در ميان همه خلق جهان مثل و مانند ندارند؛ هر چند در زماني مخصوص و يا در مکاني مخصوص زيست داشته اند. اين بزرگمردان، پيامبران خدا هستند که همگان از همه خلق برترند؛ هر چند برتر و بالاتري در ميان خودشان وجود دارد.

چرا اينان، افراد ممتاز بشريت هستند؟

چون شايستگي داشتند که بدين منصب مقدس از سوي خدا نايل گردند و دگران چنين شايستگي و قابليت را نداشتند.

در ميان اين بزرگمردان، آن که از همگان برتر و بالاتر است و داراي شايستگي و فضيلت و بزرگواري بيشتر است، وجود مقدس ‍ خاتم انبيا محمد مصطفي صلي الله عليه و آله است که فرد ممتاز بشريت است و از همه خلق جهان، گذشتگان و آيندگان، برتر و بالاتر است.

از اين رو، سيدالانبيا و اشرف پيامبران گرديد. اوصيا و خلفاي دوازده گانه آن حضرت، چنين هستند که همگي افراد ممتاز جامعه بشريت بوده و هستند و در ميان خلق جهان مثل و مانند ندارند. زيرا که عاليترين و مقدسترين منصب الهي به آنها تفويض گرديده است و از سوي خدا به فرمانفرمايي همه انسانها برگزيده شده اند.

اين گروه ممتاز و برترين، از حضرت خاتم انبيا آغاز مي شوند و به حضرت خاتم اوصيا، يعني حضرت مهدي، ختم مي شود.

همگي داراي دانشي برتر، بينشي برتر، عقل و خردي برتر، فضايل و مناقبي برتر بوده و مي باشند و نظير و مانند ندارند.

در ميان اين بزرگمردان، حضرت مهدي از نظري فردي ممتاز شده و داراي عنايت مخصوصي از سوي خدا گرديده، و آن طول عمر است و اين فضيلت، اختصاص به حضرتش دارد و از امتيازهاي آن وجود مقدس است و فرد ممتاز انساني و جهاني و جاوداني به شمار مي آيد که در گذشتگان و آيندگان نظير ندارد.

طول عمر، موجب رنج و مشقت است و بايستي مصيبت کش عزيزان و دوستان باشد و سالياني دراز در رنج فراق بگذراند. ولي حضرتش، براي خاطر خدا، اين رنج و اين مصيبت و مشقت را تحمل مي کند؛ چون پايداري و صبر را به حد اعلا داراست و اين صبر و شکيبايي يکي از بزرگترين فضايل آن حضرت خواهد بود.