جاي هيچ شک و ترديدي نيست که بزرگترين نعمت خداوند آن است که سبب رسيدن انسان به معارف الهي و کسب درجات و مقامات عالي و سعادت ابدي باشد و بديهي است که رسول خدا (صلي الله عليه وآله) ائمه صلوات الله عليهم اجمعين مصاديق آن مي باشند که در اين زمان در وجود مبارک حضرت ولي عصر (عليه السلام) تحقّق يافته است چنانچه در حديث است که امام صادق (عليه السلام) فرمودند:

«نحن اهل البيت النعيم الذي انعم الله بنا علي العباد...»

يعني ما اهل بيت، نعمتهاي خدا هستيم که خدا به بندگان داده است و يا در ارتباط با آيه شريفه:

«الم تر الي الذين بدّلوا نعمة الله کفراً»

از اميرالمؤمنين (عليه السلام) روايتي نقل شده است که مي فرمايند:

(نحن النعمة التي انعم الله بها علي عباده و بنا يفوز مَن فاز يوم القيامة)

يعني نعمتي که خدا به بندگان داده است ما هستيم که بوسيله ما در روز قيامت رستگار مي شوند.

و اين نورهاي هدايت نه تنها سبب رستگاري ابدي براي انسان هستند بلکه نزول نعمت هاي ظاهري اين دنيا نيز به برکت وجود ايشان مي باشد چنانچه درباره حضرت مهدي (عليه السلام) فرموده اند:

(بيمنه رُزق الوري و بوجوده ثبتت الارضُ و السماء)

يعني به برکت حضرت مخلوقات رزق داده مي شوند و با وجود حضرت است که آسمان و زمين در نظم خود باقي مي باشند.

وقتي روشن گرديد که رزق و نعمت هاي اين دنيا نيز به برکت وجود حضرت ولي عصر ارواحنا فداه مي باشد، عقل آدمي حکم مي کند که شکر اين نعمت بزرگ الهي ادا شود چنانچه خداي تبارک و تعالي نيز در قرآن مي فرمايد:

«واشکروا الله ان کنتم اياه تعبدون»

يعني اگر خدا را پرستش مي کنيد شکر نعمتهاي او را بجا آوريد.

و همچنين خداوند فرمود:

«لئن شکرتم لأزيدنّکم»

يعني اگر شکر کنيد نعمت را بر شما زياد مي کنيم و همچنين رسول خدا (صلي الله عليه وآله) فرموده اند:

«ما فتح الله علي عبد باب الشکر فخزن عنه باب الزيادة»

يعني خداوند کسي را موفق به شکر نمي نمايد در حاليکه او را از زياد شدن نعمت محروم کرده باشد.

و نيز شکر نعمت احسان و نيکي کردن به بندگان خدا مي باشد چنانچه روايت شده است:

(أشکر الخلق لله أشکرهم للنّاس)

يعني هر کس خوبيهاي مردم را بهتر تشکر کند و به نيکي جواب دهد نسبت به نعمت هاي خدا شکر گزارتر خواهد بود.

و امّا شکر اقسام و گونه هايي دارد که بوسيله قلب و اعضاء و جوارح انسان تحقق پيدا مي کند، امّا شکر در قلب انسان با شناخت نعمت ايجاد مي شود که آثار آن باعث آشکار شدن شکر در اعضاء بدن مي گردد و چنانچه امام صادق (عليه السلام) مي فرمايند:

«شکر النعمة، اجتناب المحارم و تمام الشکر قول الرّجل الحمدلله رب العالمين»

يعني شکر نعمت اين است که از گناه اجتناب و دوري کني و تمام کننده اين شکر اين است که بگويي «الحمدلله رب العالمين» پس نگاه داشتن و حفظ اعضاء بدن يکي از روشهاي شکر است ولي شکر اعضاء آثار ديگري نيز دارد مثل حمد و ستايش کردن از آن نعمت و بازگو کردن آن چرا که در قرآن آمده است:

«و امّا بنعمت ربک فحدّث»

يعني نعمت پروردگارت را بازگو کن ولي آنچه در شکر اين نعمت بزرگ الهي يعني وجود امامان و در نهايت در اين زمان وجود مقدس حضرت بقية الله الاعظم (عليه السلام) مورد نظر است، دعا براي آن بزرگوار مي باشد که همان نيکي و احسان کردن در مقابل اين نعمتهايي ست که خداي تبارک و تعالي به برکت وجود آن حضرت به ما عنايت کرده است و از آنجا که شکر باعث ازدياد نعمت مي شود اينگونه شکر گزاري سبب نزول برکات و نعمتهاي بيشتر خداوند مي گردد.