همانطور که از روايات استفاده مي شود غائب بودن حضرت مهدي (عليه السلام) از اين جهت است که بيم آن مي رود ايشان را مانند پدران بزرگوارش به شهادت برسانند. لکن در اينجا اين سئوال به ذهن مي رسد که چه فرقي ميان ايشان و اجداد طاهرينش وجود دارد؟ مگر ايشان از اينکه به شهادت برسند ترس و هراسي دارند؟ جواب اينگونه است که: خير، اوّلا ايشان نه تنها از شهادت هراسي ندارند بلکه طبق رواياتي همه امامان (که ايشان دوازدهمين امام مي باشند) شهيد مي شوند چنانچه از امام رضا (عليه السلام) روايت شده که فرمودند:

«و الله ما منّا الاّ مقتول شهيد»

يعني به خدا سوگند همه ما (اهل بيت و امامان) کشته و شهيد مي شويم.

و ثانياً هيچ تفاوتي با اجداد گراميشان ندارند چرا که همه امامان برپا کنندگان حق مي باشند همانطور که امام جواد (عليه السلام) به عبدالعظيم بن عبدالله حسني فرمودند:

«ما منّا الاّ قائم بأمر الله و هاد الي دين الله»

يعني ما اهل بيت همگي برپا کنندگان کارها و اوامر خدا و هدايت کننده به دين او هستيم.

اما غيبت و زنده ماندن حضرت ولي عصر (عليه السلام) به جهت وعده اي است که خداوند تبارک و تعالي داده است که:

«و لقد کتبنا في الزبور من بعد الذکر ان الارض يرثها عبادي الصالحون»

بعد از لوح محفوظ در زبور نيز مقرّر داشتيم که صالحان وارثان زمين خواهند بود.

و ليکن تحقق اين وعده نيازمند شرائط و مقدماتي است. از جمله اينکه بايد مردم به اين نتجه برسند که تنها نجات دهنده و هدايت کننده آنها از اين انحرافات، ظلمها و ستم هايي که جهان را پوشيده است وجود مقدس حضرت بقية الله الاعظم (عليه السلام) است که ظهور کرده و جهان را مملوّ از عدل و داد نمايند.

در اين ميان دعا کردن براي حضرت ولي عصر (عليه السلام) و طلب ظهور ايشان از درگاه حضرت حق موجب آن خواهد شد که اين روحيه و تفکر در ميان انسانها بيشتر بوجود آيد و شرائط ظهور ايشان محقق شود.

چنانچه از وجود مقدس حضرت ولي عصر ارواحنا فداه در ضمن نامه اي که به اسحاق بن يعقوب مرقوم فرمودند آمده است:

«اکثروا الدعا بتعجيل الفرج فان ذلک فرجکم»

يعني براي موضوع فرج و ظهور من زياد دعا کنيد که گشايش و حلّ مشکلات مادّي و معنوي شما در آن مي باشد.