يکي از زمان هايي که در آن ايجاد ارتباط و توسل با حضرت حجت بن الحسن مورد تأکيد است بعد از ذکر مصيبت حضرت امام حسين (عليه السلام) مي باشد چرا که ذکر مصيبت حضرت سيد الشهداء (عليه السلام) و عزاداري و اظهار ناراحتي براي ايشان موجب آمرزش گناهان شده شرائط را براي استجابت دعا فراهم مي سازد چرا که اين گناهان هستند که مانع استجابت دعاها مي گردد چنانچه در دعاي کميل مي خوانيم:

«اللهم اغفر لي الذنوب التي تحبس الدعاء»

يعني خدايا، ببخش از من گناهاني را که مانع استجابت دعا مي شود.

به همين جهت زماني که گناهان آمرزيده شده و موجبات توجه خداوند و ملائکة فراهم آمده است بهترين زمان براي عالي ترين دعاهاست.

و از آنجا که حضرت ولي عصر (عليه السلام) امام و وليّ نعمت ما هستند (که تمام روزي اهل عالم ببرکت وجود ايشان مي باشد) شايسته است که در اين موقعيت براي آن بزرگوار دعا کرده فرجش را از خداوند متعال درخواست نماييم که اين خود موجب جلب عنايت حضرت مي شود.

در کتاب مکيال مکارم نقل شده است که يکي از صالحين حضرت بقية الله الاعظم ارواحنا فداه را در خواب مشاهده کرد که حضرت به ايشان مي فرمايند:

من دعا مي کنم مؤمني را که ياد آور مصيبت جدّ شهيدم شده و براي من و نزديک شدن فرجم دعا کند.