سيد رضي الدين علي بن طاووس (رحمه الله) مي گويد: کسي که نخواست نام او فاش شود، مي گفت:

من از خدا مي خواستم که به زيارت مهدي (عليه السلام) نائل شوم. شبي در خواب ديدم که در فلان وقت او را مشاهده خواهم کرد.

وقتي از خواب بيدار شدم به مرقد موسي بن جعفر (عليه السلام) مشرّف شدم و در همان زماني که در خواب ديده بودم منتظر لقاي مولا شدم.

ناگاه صدايي شنيدم که به گوشم آشنا بود. صاحب صدا را ديدم که در حال زيارت امام جواد (عليه السلام) مي باشد، من رعايت ادب را کرده و چيزي نگفتم. او وارد ضريح شد.

من پايين پاي امام موسي بن جعفر (عليه السلام) ايستادم. چند لحظه بعد خارج شد در حالي که کسي همراه او بود، من دانستم که او مهدي (عليه السلام) است، و جمال عالم آراي او را سير مي کردم، اما ادب کرده و ايشان را صدا نزدم. [1] .