بازگشت

لوح قبر


ابوالحسن علي بن احمد دلاّل قمي مي گويد:

روزي به خدمت ابوجعفر محمّد بن عثمان، نائب دوم امام زمان (عليه السلام) رفتم. ديدم لوحي را در مقابل خود نهاده و در آن نقاشي مي کند، در اطراف نقّاشي آيه اي از قرآن و نامهاي ائمه (عليهم السلام) را مي نگارد. عرض کردم: آقاجان! اين لوح چيست؟

فرمود: آن را براي قبر خود آماده کرده ام که به آن تکيه دهم. هرگاه آن را مي بينم به ترنّم مي آيم و هر روز وارد قبر خود مي شوم و يک جزء قرآن در آن مي خوانم و بيرون مي آيم.

من نسبت به سخنان او شک کردم. وقتي آثار ترديد را در چهره من ديد، دست مرا گرفت تا قبر خود را به من نشان دهد. آنگاه گفت: فلان روز از فلان ماه و فلان سال به لقاي حق خواهم پيوست، و در اين قبر دفن خواهم شد، و اين لوح با من خواهد بود.

وقتي از ايشان جدا شدم، تاريخ مذکور را يادداشت کردم و منتظر روز موعود بودم تا اين که بيمار شد و در همان روز و همان ماه و همان سال فوت کرد، و در همان جا دفن شد! [1] .


پاورقي

[1] غيبة طوسي، ص 364 و 365، ذکر محمّد بن عثمان العمري، بحار الانوار، ج 51، ص 351.