علي بن محمّد بن اسحاق اشعري مي گويد:

کنيزي داشتم که مدت نسبتاً زيادي از او دوري نموده بودم. روزي به من گفت: اگر طلاقم داده اي بگو؟

گفتم: تو را طلاق نداده ام. و همان روز را با او به سر بُردم. پس از يک ماه نامه اي نوشت که ادعا کرده بود که باردار شده است.

[من نسبت به او شک کردم]به همين خاطر نامه اي براي حضرت (عليه السلام) نوشتم و در اين مورد سؤال نمودم. همچنين در مورد خانه اي که دامادم آن را طبق وصيّت به امام زمان (عليه السلام) داده بود، عرض کردم: اگر اجازه بفرماييد آن را خود تصرف کرده و وجه آن را به اقساط بپردازم.

حضرت (عليه السلام) در پاسخ مرقوم فرموده بودند: «در مورد خانه همان طور که خواسته بودي عمل کن، و در مورد آن زن و بارداريش سکوت کن!».

بعد از مدّتي آن کنيز براي من نامه اي نوشت که در آن آمده بود: آنچه در مورد بارداريم گفته بودم دروغ بود و من حامله نيستم!. [1] .