جابر جُعفي مي گويد:

من در خدمت امام محمّدباقر (عليه السلام) بودم که مردي به حضور ايشان شرفياب شد و عرض کرد: خداوند شما را رحمت کند! اين پانصد درهم را که زکات مال من است بگيريد و به مصرف برسانيد.

حضرت فرمود: خود آن را بردار و به همسايگانت و ايتام و مساکين و برادران مسلمانت بده که [وجوب سپردن زکات به امام] هنگامي است که قائم ما قيام کند. و به مساوات تقسيم نمايد و ميان بندگان نيک و بد خداوند رحمان به عدل رفتار کند.

هر که از او اطاعت کند خدا را اطاعت نموده، و کسي که از او سرپيچي کند از فرمان خدا سرپيچي نموده است. او «مهدي» ناميده شده است، زيرا به امر پنهاني هدايت شده است.... [1] .