ابو جحيفه، حرث بن عبداللّه همداني و حرث بن شرب، مي گويند:

روزي در خدمت حضرت علي (عليه السلام) بوديم. حضرت رو به فرزند خود امام حسن (عليه السلام) نموده و فرمود: مرحبا اي پسر پيغمبر!

در اين حال، فرزند ديگر امام يعني حسين (عليه السلام) وارد شد. حضرت علي (عليه السلام) به او فرمود: پدر و مادرم قربانت شود اي پدر فرزند بهترين کنيزان!

عرض کرديم: يا اميرالمؤمنين! چرا به امام حسن (عليه السلام) آن طور و به امام حسين (عليه السلام) اين گونه خطاب کرديد؟ فرزند بهترين کنيزان کيست؟

امام (عليه السلام) فرمود: او گم شده اي است که از کسان و وطن دور و مهجور، ونامش (محمّد) است، و فرزند حسن بن علي بن محمّد بن علي بن موسي بن جعفر بن محمّد بن علي بن حسين (عليهم السلام) مي باشد.

در اين هنگام، حضرت دست مبارک را بر روي سر امام حسين (عليه السلام) نهاد و فرمود: همين حسين (عليه السلام). [1] .