سخن در اين بود که آيا قرائن موجود نشان مي دهد که سرانجام جهان، صلح است و عدالت، يا تباهي و نابودي نسل بشر؟

تا کنون از چهار طريق مدارک روشني براي احتمال اوّل يافته ايم، ولي ممکن است در برابر اين سخن گفته شود که اگر چنين است چرا هيچ نشانه اي در وضع کنوني دنيا، طرز زندگي انسان امروز، براي گام برداشتن به سوي چنان مقصدي مشاهده نمي کنيم، بلکه بعکس وضع موجود، بيشتر يأس آور است تا اميد بخش!

ماهم قبول داريم که نظر ابتدايي همين موضوع را تأييد مي کند ولي دقّت بيشتر، نشان مي دهد که انسان کنوني، نيز با تمام تجاوزها و ستمگريها و ويرانگريها، گامهايي به سوي آن هدف بزرگ برداشته و بر مي دارد، و نشانه هايي از خود آگاهي در فکر و زندگي او به چشم مي خورد.

هرچند اين گام ها، چندان بزرگ نيست، و حتّي بعضي از آنها زياد جدّي به نظر نمي رسد، ولي هر چه هست قدمي است قابل ملاحظه براي آمادگي فکري محيط.

نمونه اي از اين قرائن ذيلا از نظر شما مي گذرد: