1ـ در کتاب «مزامير داوود» مزمور 37 چنين مي خوانيم:

... زيرا که شريران منقطع خواهند شد، و امّا متوکّلان به خداوند وارث زمين خواهند شد، هان، بعد از اندک مدتي شرير نخواهد بود، در مکانش تأمّل خواهي کرد و نخواهد بود امّا حکيمان (صالحان) وارث زمين خواهند شد!

2ـ و نيز در همان مزمور 37 (از مزامير داوود) جمله 22 مي خوانيم:

زيرا «متبرکان خداوند» وارث زمين خواهند شد، امّا ملعونان وي منقطع خواهند شد.

3ـ و نيز در جمله 29 در همان مزمور آمده است:

صديقان وارث زمين شده ابداً در آن ساکن خواهند شد.

4ـ در کتاب «حبقوق» نبي، فصل 7، مي خوانيم:

... و اگرچه تأخير نمايد برايش منتظر باش!

زيرا که البتّه خواهد آمد و درنگ خواهد نمود

بلکه جميع امّتها را نزد خويش جمع مي کند

و تمامي را براي خويشتن فراهم مي کند.

5ـ در کتاب «اشعياي نبي»، فصل 11، در بحثي که سراسر تشبيه است مي خوانيم:

و نهالي از تنه يسي [1] بر آمده شاخه اي از شاخه هايش قد خواهد کشيد...



[ صفحه 56]



ذليلان را به عدالت حکم و براي مسکينان زمين به راستي تنبيه (و مايه بيداري) خواهد بود...

کمربند کمرش عدالت،

و وفا نطاق ميانش خواهد بود

و گرگ با بره سکونت داشته،...

و طفل کوچک راعي (شبان) ايشان خواهد بود...

و در تمامي کوه مقدّس من هيچ ضرر و فساد نخواهند کرد

زيرا که زمين از دانش خداوند، مثل آبهايي که دريا را فرو مي گيرند، پر خواهد شد.