بايد توجّه داشت که نگارش اين کتاب قبل از انقلاب اسلامي ايران بوده است.

اين طرح که اخيراً طرفداران فراواني پيدا کرده، و در محافل مختلف سخن از آن مي رود، و حتّي بعضي طرح زبان بين المللي «اسپرانتو» را که اخيراً به طرز مؤثّري در حال گسترش است به عنوان مقدّمه اي از آن طرح بزرگ مي دانند، گام مؤثّر ديگري در راه وصول به آن هدف نهايي است.

البتّه بي شک مزاج دنياي کنوني در حال حاضر آماده پذيرش چنين حکومتي نيست زيرا هنوز در جامعه به اصطلاح پيشرفته اي همچون آمريکا، مسأله نژاد سفيد و سياه، حل نشده، و سياهان از تبعيضات دردناکي در بطن اين جامعه رنج مي برند.

هنوز حکومت نژاد پرست آفريقاي جنوبي مورد تأييد قدرتهاي بزرگ است و هنوز فاصله سه گروه «عقب افتاده» و «در حال توسعه» و «توسعه يافته» به قوّت خود باقي است بلکه شکافها بيشتر مي شود.

امّا با همه اينها ـ همانطور که گفتيم ـ گسترش اين افکار و مقبوليّت آن از سوي بسياري از گروههاي جهان، هر چند در افق دور دستي قرار داشته باشد، خود دليل زنده اي بر نضج گرفتن آمادگيهاي روحي فرهنگي و اجتماعي براي تحقّق يافتن «صلح و عدالت جهاني» محسوب مي شود.



[ صفحه 46]



غير از آنچه در بالا گفتم نشانه هاي ديگري نيز در گوشه و کنار مجتمعات جهاني، از قبيل «بازارهاي مشترک» و «اتّحاديه هاي بزرگ جهاني» و هرگونه تمايل به زندگي گروهي و گرايش به وحدت، به چشم مي خورد که مجموعاً نشان مي دهد جهان در راهي طولاني به سوي مقصدي که گفتيم پيش مي رود و وصول به چنان هدفي را به ما نويد مي دهد.



[ صفحه 47]