مرحوم شيخ صدوق و بعضي ديگر از بزرگان رضوان اللّه عليهم به نقل از جابر جعفي - که يکي از روات حديث و از اصحاب امام باقر عليه السلام است - حکايت کنند:

روزي در محضر شريف آن حضرت بودم، شخصي وارد شد و مبلغ پانصد درهم تحويل امام عليه السلام داد و گفت: اين زکات اموالم مي باشد، در هر راهي که مصلحت مي داني مصرف نما.

حضرت باقرالعلوم عليه السلام فرمود: خودت آن ها را بردار و بين همسايگان و خويشاني که محتاج هستند، تقسيم کن.

سپس افزود: هنگامي که قائم آل محمّد (عجّل اللّه تعالي فرجه الشّريف) قيام نمايد، بيت المال را بين مستحقّين و افراد جامعه به طور تساوي و عادلانه تقسيم مي نمايد و تفاوتي بين افراد نمي گذارد، در آن زمان هرکس از آن امام بر حقّ اطاعت کند، از خداوند متعال فرمان برده است؛ و هر که او را نافرماني و مخالت کند، خداي سبحان را معصيت کرده است.

و در ادامه فرمايش خود، فرمود: علّت آن که به آن حضرت، مهدي گفته اند، به آن جهت است که جامعه را به سمت واقعيّات و حقايق هدايت مي نمايد.

و سپس افزود: همين که آن حضرت - يعني؛ امام زمان عجّل اللّه تعالي فرجه الشّريف - ظهور و قيام کند، کتاب هاي آسماني همانند تورات و غيره را از غاري در سرزمين انگلستان بيرون مي آورد و اهل تورات را به وسيله محتواي تورات و اهل انجيل را به وسيله آن و أهل زبور و أهل فرقان را به وسيله حقايق نهفته در کتاب هايشان هدايت و ارشاد مي فرمايد.

تمام ثروتهاي دنيا در اختيارش قرار خواهد گرفت، تمام ذخائر و گنج هاي زير زمين آشکار و در اختيار آن حضرت مي باشد.

در آن هنگام خواهد فرمود: آنچه که به وسيله قطع صله رحم، ظلم، و ستم و ارتکاب گناه و معصيت از شما پنهان شده بود و محروم گشته بوديد، اکنون ظاهر گشته و در اختيار شما قرار گرفته است؛ و به هر کسي به مقدار نيازش ‍ عطا خواهد نمود.

امام باقر عليه السلام در پايان فرمود: پيامبر خدا صلي الله عليه و آله فرموده است: مهدي موعود از اهل بيت من مي باشد و هم نام من خواهد بود، دين من به وسيله او محفوظ مي ماند، و او سنّت هاي مرا اجراء خواهد کرد و دنيا را پُر از عدل و داد مي نمايد. [1] .