پنجمين اختر ولايت حضرت باقرالعلوم عليه السلام ضمن يک سخن طولاني چنين اظهار فرمود:

مهدي موعود عليه السلام همچون حضرت موسي عليه السلام با حالتي بين خوف و رجاء ظهور و خروج مي نمايد و چون وارد مکّه معظّمه گردد، لشکر سفياني در بياباني به نام بيداء در زمين فرو مي رود و اثري از آن ها باقي نمي ماند.

امام زمان بين رکن و مقام، نماز به جا مي آورد و قيام خود را با اين کلمات شروع مي نمايد:

اي مردمان! ما بر عليه کساني که بر ما ظلم و تجاوز کردند و حقّ ما را غصب و چپاول کردند، طلب کمک مي کنيم و ياري مي جوئيم، من نسبت به آدم، نوح، ابراهيم و همه پيامبران اولويّت دارم، من از تمامي افراد نسبت به کتاب خدا آشناتر هستم.

امروز همه افراد را شاهد و گواه مي گيرم که ما - اهل بيت رسالت - مظلوم و مطرود شده ايم، حقّ ما و شيعيان ما را غارت کرده اند و ماها را از ديار خود رانده اند؛ پس، از همه مسلمان ها ياري و کمک مي خواهيم تا بر حقّ خود نائل آئيم.

سپس امام باقر عليه السلام افزود: سيصد و چند نفر مرد و پنجاه نفر زن از نقاط مختلف، در مکّه معظّمه تجمّع مي کنند که هر کدام نسبت به ديگري تابع و متواضع خواهد بود.

عهدنامه و سلاح و پرچم جدّش رسول خدا صلي الله عليه و آله همراه امام زمان سلام اللّه عليه است و منادي بين زمين و آسمان با نام آن حضرت، فرياد مي زند و تمامي اهل زمين خواهند شنيد، که حجّت خدا و قائم آل محمّد ظهور و قيام کرده است.

پس از آن به سوي مدينه و از آن جا به سمت کوفه حرکت مي نمايد و در کوفه مدّتي طولاني را سپري خواهد نمود.

و چون حکومتش در کوفه مستقرّ گردد، تمامي انسان ها طبق احکام اسلام آزاد خواهند بود، و مشکلات اقتصادي تمام تهي دستان و درماندگان را حلّ خواهد نمود، و هرکس که به هر نوعي حقّش غصب شده باشد، جبران مي گردد.

هرکس محکوم به اعدام گردد، خون بهاي او را به خانواده اش مي پردازند؛ و عدالت از هر جهت در جامعه حکم فرما خواهد شد.

حضرت با خانواده اش در محلّي به نام رحبه - که محلّ سکونت حضرت نوح عليه السلام بوده است - سکونت و منزل مي گزيند. [1] .