نسخه آن مکتوب اين است که بعينه نوشته مي شود: مسائل محمد بن عبدالله بن جعفر حميري [1] .

بسم الله الرحمن الرحيم: خداوند عمر مبارکت را طولاني گرداند و دوام عزت و تأييدات و سعادت و سلامتي حضرتت را افزون کند و نعمتهاي خود را بر وجود اقدست افزايش دهد و احسان و مواهب و فضل خود را نسبت به شخص شخصيت نمايد و مرا در هر پيش آمد سوئي، فداي وجود مقدس تو گرداند و پيش از آن حضرت بميراند، مردم اشتياق دارند که به درجاتي برسند، من مي دانم که هر کس را شما بپذيريد قابليت دارد و آنکس را که از خود دور کنيد فرومايه است. بدبخت کسي که رانده شما باشد. من بخدا پناه مي برم که رانده درگاه وجود مبارکت باشم.

خداوند حضرتت را مؤيد بدارد. جماعتي از شهر ما هستند که همه در معروفيت وشخصيت با هم برابرند و هر کس مقام و موقعيت خود را لازم مي شمارد. توقيع حضرتت چندي پيش به جمعي از اينان رسيد که به آنها امر فرموده بوديد به «ص» کمک کنند، در آن توقيع نام علي بن محمد بن حسين بن مالک معروف به «مالک بادوله» که داماد «ص» رحمة الله عليهم است ميان اسامي آنها نبود و او از اين حيث اندوهگين شده و از من خواسته که مراتب اندوه او را بعرض مقدست برسانم که اگر حذف نامش بواسطه گناهي بوده که از وي سرزده، بداند تا از آن گناه توبه کند و اگر جز آن بوده با اعلام آن، موجبات تسکين خاطرش را انشاء الله فراهم آوري.

جواب ابوجعفر حميري

اين توقيع درجواب عريضه حميري از ناحيه مقدسه صادر گشت: «ما جواب کساني را داديم که با ما مکاتبه نموده بودند».

مولف: حاصل جواب حضرت اين است که اين عده که نامهاي آنها در توقيع برده شده، نامه بمن نوشته و سؤالاتي نموده بودند و من هم با ذکر اسامي آنها جواب دادم ولي علي بن محمد در ميان آنها با من مکاتبه نکرده بود لذا من هم نام او را نبردم و اين دليل بر تفصير و گناه او نيست.