وقتي که نايب اول امام زمان (ع) با دنيا وداع کرد و به جهان ابدي شتافت، شيعيان در غم و اندوه فراواني فرو رفتند، خاطر شريف حضرت ولي عصر (ع) نيز در سوگ او محزون گرديد و طي نامه شريفي که به افتخار فرزند بزرگوارش «محمد بن عثمان» از ناحيه مقدسه صادر شد، فرزندش را تسليت فرمودند. در اين نامه، حضرت رضايت کامل خود را از عثمان بن سعيد در امور محوله به او اعلام مي دارد و از خدا براي او طلب عفو مي کند و از فراق او، احساس غربت مي کند و پسرش را به جاي او منصوب مي فرمايد. متن کامل اين نامه را که از دو فصل تشکيل شده است در ذيل درج مي کنيم. در قسمتي از نامه چنين آمده است:

«انا لِلّه و انا اليه راجعون، تسليما لامره و رضاءً بقضائه، عاش ابوک سعيداً و مات حميداً، فرحمه الله و الحقه باوليائه و مواليه عليهم السلام، فلم يزل مجتهداً في امرهم، ساعيا فيما يقربه الي الله عزوجل و اليهم، نَضّرَ الله وجهه و اقاله عثرته: ما از خداييم و بازگشتمان به سوي اوست، تسليم فرمان خدا و راضي به قضاي الهي هستيم. پدرت سعادتمندانه زندگي کرد و نيکو از اين جهان ديده بربست. خداي رحمتش کند و او را به اولياء و دوستداران خود ملحق سازد، که همواره در راه آنها کوشا بود و در چيزهايي که او را به خدا نزديک سازد تلاش فراوان داشت. خداوند تبارک و تعالي رويش را سفيد و درخشنده گرداند و لغزشهايش را ببخشد.»

و در فصل ديگري از نامه آمده است که:

«اجزل لله لک الثواب و احسن لک العزاء، رُزِئْتَ و رزينا و او حشک فراقه و اوحشنا، فسره في منقلبه، (و) کان من کمال سعادته ان رزقه الله عزوجل ولداً مثلک يخلفه من بعده، و يقوم مقامه بامره، و يترحم عليه: خداوند به تو اجر جزيل و صبر جميل مرحمت فرمايد. ما و شما در اين حادثه دچار غم و اندوه شديم. از جدايي و فراق او تو و ما احساس وحشت کرديم، خدايش او را شاد و مسرور گرداند. از کمال سعادت او اين بود که خداي تبارک و تعالي فرزندي چون تو، به او عنايت فرموده است که در جايش بنشيني و منصب او را به عهده بگيري، و از خدا برايش رحمت و مغفرت طلب کني.» [1] .

هر کس اين توقيع شريف را با دقت مطالعه کند به موقعيت و شخصيت نايب اول در پيشگاه ولي عصر (ع) پي مي برد.