امام هادي و امام حسن عسکري عليهما السلام به خاطر شرايط خاص اجتماعي کمتر در مجامع عمومي حضور مي يافتند؛ و در زمان حيات خود، نمايندگاني براي خود انتخاب کرده بودند که مردم بيشتر اوقات به واسطه آنها با اين دو امام بزرگوار ارتباط برقرار کنند و مسائل شرعي و حوائج اجتماعي و مشکلات زندگاني خود را مطرح سازند. مردم تقريباً در آن زمان به اين روش عادت کرده بودند. علت اساسي پيش گرفتن چنين روشي، زمينه سازي براي دوران غيبت صغري بود که بايد مردم بدون ارتباط مستقيم با اينها از روي ريا و فريب مردم بوده است، تا شهرت اجتماعي کسب کند و اموالي را نصيب خود گرداند.