عالم بزرگوار ميرزا عبدالله اصفهاني معروف به افندي در جلد پنجم كتاب «رياض العلماء و حياض الفضلاء» در مورد شيخ ابن جواد نعماني گفته كه: او از كساني است كه حضرت مهدي(ع) را ديده و از آن جناب روايت كرده است.

از خط شيخ زين الدين علي بن حسن بن محمّد خازن حابري شهيد ديدم بدرستي و تحقيق كه ابن ابي كذا الجواد نعماني مولاي ما مهدي(ع) را ديده است. پس به او عرض كرد: اي مولاي من براي شما در نعمانيّه و حلّه هر كدام مقامي است پس در چه وقت هايي به آنجا مي رويد؟

فرمود: «در شب سه شنبه و روز سه شنبه در نعمانيه هستم و در روز و شب جمعه در حلّه مي باشم. ولكن مردم حلّه با آداب در مقام من رفتار نمي كنند و مردي نيست كه در مقام من با رعايت ادب داخل شود و بر من و بر ائمه سلام كند و درود فرستد و بر من و ايشان سلام كند دوازده مرتبه. آنگاه دو ركعت نماز با دو سوره بخواند و با خداي تعالي به مناجات بپردازد در آن دو ركعت، چيزي نمي ماند مگر آنكه خداوند به او آنچه را كه مي خواهد عطا مي كند.»

آنگاه گفتم: اي مولاي من اين مناجات را به من ياد بده!

فرمود: «اللهم قد اخذ التأديب منّي حتّي مسّني الضّر و انت ارحم الرّاحمين و ان كان ما اقترفته من الذّنوب استحق به اضعاف اضعاف ما ادبتني به و انت حليم ذو اناة تعفو عن كثير حتي يسبق عفوك و رحمتك عذابك»

و اين دعا را سه مرتبه براي من تكرار نمود تا آنكه آنرا حفظ كردم.

مؤلف گويد: نعمانيه شهري در عراق است مابين واسط و بغداد و ظاهراً شيخ جليل ابوعبداللَّه محمّد بن محمّد بن ابراهيم بن جعفر كاتب مشهور به نعماني از اهل آن شهر مي باشد.