در ملحقات كتاب «انيس العابدين» ذكر شده كه از ابن طاووس نقل شده كه او در هنگام سحر در سرداب مقدس از صاحب الامر(ع) شنيد كه آن جناب مي فرمود: «اللهمَّ اِنّ شعيتنا خلقت مِن شُعاعِ أنوارِنا و بقية طينتنا و قد فعلوا ذُنوباً كثيرة اتكالاً علي حبِّنا و وِلايتنا فان كانت ذنوبهم بينك و بينهم، فاصفح عنهُم فقد رَضينا و ما كان منها فيما بينَهم، فاصلح بينهم و قاصّ بها عن خمسنا و ادخلهم الجنّة و زحزحهم عن النّار و لا تجمع بينهم و بين اعدائنا في سخطك».

خدايا شيعيان ما را از نور ما و بقيه طينت ما خلق كرده اي. آنها گناهان زيادي به اتكال بر محبت ما و ولايت ما كرده اند اگر گناهان ( - طينت: خلقت، سرشت. )

( - اتكال: اعتماد كردن. )

آنها گناهيست كه در ارتباط با تو است از آنها بگذر كه ما را راضي كرده اي و آنچه از گناهان آنها در ارتباط با خودشان است خودت بين آنها را اصلاح كن و از خمسي كه حق ما است به آنها بده تا راضي شوند و آنها را از آتش جهنم نجات ده و آنها را با دشمنان ما در سخط خود جمع نفرما.

( - سخط: خشم گرفتن. )