به آنها فرمود: «شما در زمره اهل اسلام نيستيد و از خوارج مي باشيد.»

و در ادامه فرمود: «اموال شما بر مؤمنين حلال است.»

سپس گفت: «هر كس كه ايمان به رسول مجتبي و وصيّ او، عليّ مرتضي و ساير اوصياء تا صاحب الزّمان، مولاي ما ندارد، در زمره مسلمين نيست و جزء خوارج و مخالفين است.»

مسلمانان كه اين سخن شنيدند و به جهت عقيده فاسدشان اموال خود را در معرض تلف شدن ديدند، دردمند و حزين گرديدند و سر به گريبان تفكّر برده، لحظه اي در درياي اندوه و تحيّر غوطه خوردند و زماني در بيابان بي پايان تأسّف و حسرت سرگشته شدند.

عاقبت از والي مملكت تقاضا كردند كه حقيقت احوال ايشان را به حضرت سلطاني بنويسد و آن جماعت را به زاهره فرستد تا شايد گشايشي در كار آنها پيدا شود