زماني بعد ديدم كه چند سوار از دامن صحرا پيدا شدند و داخل باغ گرديدند و يكي جلوتر از ديگران و در نهايت اُبهّت و شكوه حركت مي كرد.

پياده شدند و اسبهاي خود را بستند و بزرگ ايشان، در بالاي مجلس قرار گرفت و ديگران نيز در خدمتش در كمال ادب نشستند و بعد از لحظه اي سفره انداختند و چاشت حاضر كردند.