در ميان چمنها قدم مي زدم، به نزديك يك سالن بزرگ رسيدم. اين سالن مستطيل بود و حدود 20 در 40 متر و تمام ديوارهايش سبز بود. حدود ده پلّه عريض داشت كه آن هم سبز بود. وسط سالن، با نوعي فرش كه فقط سبز بود و پُرز بلندي داشت پوشيده شده بود.

وسط سالن يك ميز بدون پايه كه تقريباً 15 سانت، ارتفاع داشت و حدود 2 در 20 متر بود، گذاشته و روي آن هم، پارچه سبز خوش رنگي انداخته بودند.

خلاصه، غير از رنگ سبز، رنگ ديگري نبود، فقط گُلها، رنگارنگ بودند. در اطراف آن ميز، وسط سالن، حدود چهل نفر همه همسال كه تقريباً 35 سال بودند با محاسن مشكي كوتاه و جاي مسح سرشان رإ؛99ّّ تراشيده بودند مانند قمه زنهاي روز عاشورا، ولي زيبا و منظّم، دور ميز به حالتي مانند تيراندازها كه يك زانو روي زمين و يك زانو زير دست گذاشته و نشسته بودند. معلوم بود كه يك مدرّس درس مي دهد و آنها مي نويسند. اينها را از پايين پلّه ها مي ديدم. از پلّه ها بالا رفتم، درب ورودي عريض سالن ايستادم. درب مقابل خروجي سالن هم، همين اندازه بود به فاصله تقريبي 40 متر،