چون اصرار زياد نمودند. آن مرد نوراني رو به يك سوي نمود (مقصود رو به قبله است) و دستهاي مباركش را محاذي نرمه گوش گذارده و بعد به پائين آورده و گفتند: «اللّه اكبر.»

بعد مطالبي را به زبان عربي خواندند و بعد، نيمه قامت خم شدند و كلماتي گفتند و برخواستند و به زمين فرود آمدند و پيشاني خود را بر روي سنگي گذارند. (يعني مُهر)

دو مرتبه اين كار را انجام دادند و دوباره ايستادند و همان كاري كه اوّل كرده بودند را تكرار فرمودند.

بعد نشستند و كلماتي را به عربي گفتند، سرانجام اين كلمات را به زبان جاري فرمودند: «السّلام علكيم و رحمة اللّه و بركاته.» (مقصود سيّاح از اين گفتار اين است كه حضرت بقيّة اللّه الاعظم (ع) دو ركعت نماز حاجت بدرگاه حضرت پروردگار خواندند.) بعد دستهاي خودش را بسوي آسمان بلند كردند و مطالبي گفتند.