عدّه اي از اهل خبره كه در آن ساحل سكونت داشتند به وي مي گويند: «با قايق نمي شود به آن جزيره رفت چون در نزديكي آن جزيره آب دريا بسيار كم است، البتّه در بعضي از نقاط آن بطوري كه از يك وجب، آب تجاوز نمي كند علاوه بر اينكه عُمق آب در يك وجب بيشتر نيست، سنگهاي نوك تيز كه شكننده كشتي است نيز وجود دارد.

اي كاش همه جاي آن تا به جزيره چنين بود چون اگر اين طور بود مي شد تا بدانجا با كشتي رفت و از آنجا تا به جزيره را پياه يا با شنا راه پيمود ولي چنين نيست. در بعضي از نقاط ديگر آن بسيار عميق و گود است، بنابراين با قايق نمي توان بسوي آن جزيره رفت، مگر اينكه بگوييد برايتان يك قايق پلاستيكي يكنفره بسازند كه البتّه با آن هم عبور از درّه هاي عميق دريائي كه اطراف آنها را نهنگ هاي گرسنه فرا گرفته است بسيار خطرناك است.

ما مأموريت داريم كه به كسي اجازه سفر به اين جزيره را ندهيم مگر اينكه از سفر كننده به اين جزيره امضاء بگيريم كه هر بلائي بر سرش آمد بعهده خودش باشد.

تا كنون هزاران سيّاح رفته اند و باز نگشته اند و تمامي طُعمه نهنگ هاي گرسنه شده اند.»