ابي الحسن عمري مي گويد: مردي از قائلين به حقّ، مالي را به همراه نامه هاي گروهي از مؤمنين بسوي صاحب الزّمان(ع) حمل كرد و ميان هر دو اسم را فاصله گذاشته بود و از غير ايشان، ده اشرفي برده بود به اسم زني كه مؤمنه نبود.

پس حضرت وليّ عصر (ع) تمام اموال را قبول فرمود و در هر فاصله اي به وصول مال آن شخص، نوشت ولي آن ده اشرفي را به آن زن برگرداند و در زير اسم او مرقوم فرمود: «انّمايتقبّل اللّه من المتّقين.»

( - سوره مائده آيه 27 )

(يعني: بدرستي كه قبول نمي شود مگر از متّقين و پرهيزگاران.)

( - نجم الثّاقب )