چشمه خورشيد، در سياهي شد، و شب هنگام فرا رسيد.صداي اذان، از مناره مسجد در شهر پيچيد.مردم دست از کسب و کار شستند، و براي نماز به مسجد شتافتند.صف هاي نمازگزاران، چونان صف سربازان مجاهد اسلام پيوسته و قلب ها پر جوش و مهربان، و فضاي مسجد از هيجان و شکوه پر بود.

نماز جماعت، با شور و احساس آسماني، در ميان امواج دعاي نيايشگران به پايان رسيد، ولي مسجد همچنان پر تپش و زنده بود...نيايش دسته جمعي تمام، و برنامه درس آغاز مي شود.نوآموزان، دور آموزگار خود حلقه زده بودند و قرآن فرا مي گرفتند.صداي دلنشين قرآن، در فضاي مسجد طنين افکنده بود و گوش ها را نوازش مي داد.راستي کلام خدا چه زيبا و روح افزا است.عبذالله مسعود استاد معروف آموزش قرآن، که از ياران نزديک پيامبر اسلام (ص) بود، شاگردان را با اخلاقي نيکو و روشي پسنديده همچون پدري مهربان، قرآن مي آموخت.

مسروق يکي از نوآموزان مي گويد: بعد از نماز مغرب به آموزش قرآن، نزد ابن مسعود نشسته بوديم.مردي از استاد پرسيد: آيا هيچ از پيامبر پرسيدي چند پيشواي معصوم هدايت مردم را بر عهده مي گيرند؟

استاد گفت: از آن وقت ک ه به عراق آمده ام، تا کنون کسي چنين پرسشي از من نکرده است...آري از رسول خدا (ص) پرسيدم و آن حضرت فرمود: رهبران هدايتگر شما دوازده نفرند به شماره نقباي بني اسرائيل. و اين درست مانند حديثي است که سلمان فارسي از پيامبر عزيز ما، نقل مي کند که فرمود: امامان پس از من دوازده نفرند به تعداد ماه هاي سال.