چهل و پنجم: قتل دجّال ملعون كه از عذابهاي الهي براي اهل قبله است. چنانكه در تفسير عليّ بن ابراهيم از امام باقر(ع) روايت شده است كه: عذاب در آيه شريفه «قل هو القادر علي ان يبعث عليكم عذاباً من فوقكم او من تحت ارجلكم او يلبسكم شيعاً و يذيق بعضكم بأس بعض.» به دجّال اشاره دارد، و فرمودند: «هيچ پيغمبري نيامد مگر آنكه مردم را از فتنه دجّال ( - سوره انعام آيه 65 «يعني: بگو، او قادر است كه از بالا يا از زير پاي شما، عذابي بر شما بفرستد يا بصورت دسته هاي پراكنده، شما را با هم بياميزد و طعم جنگ (و اختلاف) را به هر يك از شما بوسيله ديگري بچشاند.» )

ترساند.»

چنانكه در كتاب ««كمال الدّين»» از رسول خدا (ع) روايت است كه فرمود: «چگونه فتنه اي در كار نباشد در حالي كه او با آن شكل و قيافه و استعداد در سال قحطي بيرون مي آيد و همه آفاق جز مكّه و مدينه را سير مي كند.»

حسن بن سليمان حلّي در كتاب «مختصر بصائر» از اميرالمؤمنين(ع) روايت كرده است كه فرمود: «هر كس مي خواهد با پيروان دجّال بجنگد پس با كساني بجنگد كه بر خون فلان و بر خون اهل نهروان گريه مي كنند و بدرستي كه كسي كه اعتقاد ( - ظاهراً اشاره به عثمان است. )

داشته باشد كه فلان مظلوم كشته شد وقتي خدا را ملاقات مي كند خداوند بر او غضبناك خواهد بود و او دجّال را درك مي كند.»

شخصي پرسيد: «اي اميرالمؤمنين! اگر پيش از آن بميرد چه؟»

حضرت فرمود: «خداوند او را از قبرش، مبعوث مي كند.»

در كتاب ««كمال الدّين»» آمده است كه آن ملعون در عقبه افيق شام، به دست آن حضرت كشته مي شود.

و نيز از امام صادق (ع) روايت شده كه فرمود: «خداوند تبارك و تعالي ، چهارده هزار سال پيش از آنكه خلق را بيافريند، چهارده نور را آفريد.»

شخصي پرسيد: «اي فرزند رسول خدا! آن چهارده تن چه كساني هستند؟»

حضرت فرمود: «محمّد و علي و فاطمه و حسن و حسين و امامان از فرزندان حسين كه آخرين آنها قائم (ع) است كه بعد از غيبتش برمي خيزد و دجّال را مي كشد و زمين را از هر ظلم و ستمي پاك مي كند.»