چهل و سوّم: حضرت روح اللّه، عيسي بن مريم (ع)براي ياري حضرت مهدي (ع) از آسمان فرود مي آيد و پشت سر آن حضرت نماز مي خواند.

حسن بن سليمان حلّي در كتاب «مختصر» آورده است كه خداي تعالي در شب معراج به رسول خود فرمود: «من اين لطف را به تو نموده ام كه بيرون مي آورم از صلب علي، يازده فرزند را كه همه از ذريّه تو و فاطمه باشند، كه حضرت عيسي در پشت سر آخرين آنها يعني حضرت مهدي نماز مي گذارد و او زمين را پر از عدل مي كند و به واسطه او، گمراه را هدايت مي كنم، كور را عافيت و سلامتي، و مريض را شفا مي دهم.»

در كتاب «كمال الدّين» از رسول خدا (ع) روايت است كه فرمود: «قسم به آن كه مرا به پيامبري فرستاد كه اگر نماند از دنيا مگر يك روز، خدا طولاني مي كند آن روز را تا اينكه فرزندم مهدي قيام كند و حضرت عيسي فرود مي آيد و پشت سر او نماز مي خواند.»

شيخ طبرسي در كتاب «اعلام الوري » از امام حسن مجتبي (ع) روايت كرده است كه فرمود: «نيست از ما احدي مگر آنكه در گردن او بيعت طغيان كننده زمان او باشد الاّ قائمي كه پشت سر او حضرت عيسي نماز مي خواند.»

شيخ طوسي در كتاب «غيبت» از آن حضرت روايت كرده است كه به حضرت فاطمه (س) فرمود: «اي فرزند من! به ما اهل بيت، هفت چيز داده شد كه به احدي پيش از ما داده نشد:

1 - پيغمبر ما بهترين پيغمبران است و آن پدر تو است.

2 - وصيّ ما بهترين اوصياء است و آن شوهر تو است.

3 - شهيد ما بهترين شهداست و آن حمزه، عموي پدر تواست.

4 - كسي كه دو بال سبز دارد و در بهشت پرواز مي كند، از ما است.

( - ظاهراً اشاره به جعفر بن ابي طالب 8 است. )

5 و 6 - دو سبط اين امّت يعني حسن و حسين از ما هستند.

7 - قسم به خداوندي كه خدايي جز او نيست، مهدي اين امّت از ما است، همان كسي كه حضرت عيسي پشت سر او نماز مي خواند.»

آنگاه دست مباركش را بر كتف امام حسين (ع) گذاشت و سه مرتبه فرمود: «از اين است.» يعني از نسل امام حسين(ع) است.

در «كافي» روايت شده است كه: روزي رسول اكرم (ع) مسرور و شادمان از خانه بيرون رفت. پس سبب آن را جويا شدند.

حضرت فرمود: «هيچ روز و شبي نيست مگر اينكه تحفه اي از جانب خدا براي من مي رسد. آگاه باشيد كه خداوند امروز به من تحفه اي داده كه هرگز به گذشتگان نداده است.

جبرئيل نزد من آمد و طرف پروردگارم سلام رساند و گفت: اي محمّد! حضرت قائم از شماست و هر گاه خداي او را آشكار كند، حضرت عيسي پشت سر او نماز مي خواند.»

در كتاب «كمال الدّين» از امام باقر(ع) روايت است كه سيرت اوصياء پيامبر (ع) را مي فرمود و چون به آخرين آنها رسيد فرمود: «دوازدهم كسي است كه عيسي بن مريم در پشت سر او نماز مي خواند.»

گنجي شافعي از حضرت رسول اكرم (ع) روايت كرده است كه در احوال حضرت مهدي (ع) فرمود: «آن حضرت با اصحاب خود مشغول نماز صبح است كه حضرت عيسي(ع) فرود مي آيد.

پس حضرت بگونه اي برمي گردد تا حضرت عيسي، پيشوا شود، پس حضرت عيسي، دو دست خود را بر كتف حضرت مهدي مي گذارد و مي گويد: شما مقدّم شويد.»

همچنين روايت است كه فرمود: «شما چگونه هستيد در وقتي كه پسر مريم فرود آيد و امام شما از خودتان باشد؟»

در كتاب «عقدالدّرر» از آن حضرت روايت است كه فرمود: «پس حضرت مهدي آگاه مي شود كه حضرت عيسي نازل شده است و گويا از مويش آب مي چكد. مهدي به او مي گويد: مقدّم شو و براي مردم نماز بخوان.

امّا عيسي مي گويد: اين نماز مخصوص شما برپا شده است؛ پس حضرت عيسي در پشت فرزند من (حضرت مهدي(ع)) نماز مي خواند و وقتي نماز تمام شد حضرت عيسي با او بيعت مي كند.

همچنين «سدي» از آن حضرت روايت كرده است كه فرمود: «حضرت مهدي و عيسي در هنگام نماز جمع مي شوند، پس حضرت به عيسي مي فرمايد: پيش رو. امّا عيسي مي گويد: تو به نماز خواندن سزاوارتر هستي.

پس حضرت عيسي نماز را به حضرت مهدي اقتدا مي كند.»