سي و هفتم: آوردن احكام ويژه اي كه تا زمان حضرت قائم (ع) ظاهر و اجرا نشده است. چنانكه در كتاب «كافي» و «كمال الدّين» از حضرت صادق(ع) روايت شده است كه فرمود: «دو خون است كه از جانب خداي تعالي حلال است و احدي در آن حكم نمي كند تا اينكه قائم ما اهل البيت ظهور كند.

هر گاه خداوند متعال، قائم ما اهل بيت را برانگيخت، به حكم خداوند در آن حكم مي كند و دليل بر آن نمي خواهد. زناكاري كه همسر دارد را سنگسار مي كند و گردن كسي كه زكات نمي دهد را مي زند.»

در كتاب «خصال» از امام صادق (ع) و امام كاظم (ع) روايت است كه فرمود: «هر گاه قائم ما ظهور كرد، به سه حُكم، حكم مي كند كه احدي قبل از او به آنها حكم نكرده است، پير زناكار را مي كشد، مانع زكات را مي كشد و به برادر از برادرش در عالم ذرّ ارث مي دهد، يعني هر دو نفر كه در آنجا ميانشان عقد اخوّت و برادري بسته شد در اين جا از يكديگر ارث مي برند.»

نعماني در كتاب «غيبت» از حضرت علي (ع) روايت كرده است كه مي فرمود: «بر من واجب بود كه كسي كه در جنگ پُشت كرده است و فرار مي كند را بكُشم يعني آنان كه در روز جنگ مردند، و خسته مجروح را نيز بكشم ولي اين كار را بخاطر عاقبت ياران خود نكردم كه اگر يارانم توسّط دشمنان مجروح شدند آنها را نكشند ولي بر حضرت قائم واجب است كه هم پشت كننده و هم مجروح را بكشد.»

فضل بن شاذان از حضرت باقر(ع) روايت كرده است كه فرمود: «حضرت قائم (ع) به احكامي حكم مي كند كه بعضي از اصحابش كه در پيش رويش شمشير مي زنند آن را انكار مي كنند و آن حكم، حكم آدم(ع) است. پس آنها را نزد خود مي خواند و دستور مي دهد كه گردن آنها را بزنند.

سپس دوباره حكمي مي كند، پس گروهي ديگر كه در پيش روي ايشان شمشير زده اند آن را انكار مي كنند و اين، قضاي داوود است، پس آنها را نزد خود مي خواند و گردن آنها را مي زند.

براي بار سوّم حكمي مي فرمايد كه باز گروهي ديگر كه در پيش روي حضرت شمشير مي زدند آن حكم را انكار مي كنند كه دوباره حضرت آنها را نزد خود مي خواند و امر مي فرمايد كه گردن آنها را بزنند.

آنگاه براي بار چهارم حكمي مي فرمايد و آن حكم حضرت محمّد(ع) است و احدي آن را انكار نمي كند.»

در جمله اي از روايات آمده است كه: «آن حضرت، جزيه قبول نمي كند و صليب را مي شكند و خوك را مي كشد.»

( - جزيه، پولي است كه اهل كتاب مي پردازند تا تحت سيطره حكومت اسلامي زندگي كنند. )

شيخ طبرسي در كتاب «اعلام الوري » روايت كرده است كه: «آن حضرت، مرد بيست ساله اي كه علم دين و احكام مسايل خود را نياموخته باشد را مي كُشد.»

در كتاب «مزار» محمّد بن مشهدي روايت است كه ابوبصير از حضرت صادق(ع)، درباره حكم كساني كه با حضرت دشمني و مخالفت كردند، پرسيد، امام صادق (ع) فرمود: «اي ابومحمّد! در دولت ما براي كسي كه با ما مخالفت كرد، بهره و جايگاهي نيست. بدرستي كه خداوند متعال خونهاي آنها را هنگام خروج قائم (ع) حلال كرده و امروز اين كار بر ما و شما حلال است. پس مواظب باش كه كسي تو را مغرور نكند. هر گاه قائم ما قيام كند، انتقام پيامبرش و انتقام همه ما را خواهد گرفت.»