سي و يكم: زره رسول خدا(ع) فقط بر قامت حضرت مهدي (ع) راست مي آيد. چنانكه در كتاب «بصائرالدّرجات» از امام صادق (ع) روايت است كه بعد از ذكر چيزهايي از قبيل سلاح و موارث انبياء كه در نزد ايشان است، فرمود: «بدرستي كه قائم ما كسي است كه وقتي زره رسول خدا (ع) را بپوشد آن را پر كند و به اندازه باشد يعني كوچك يا بزرگ نباشد و همانا ابوجعفر (ع) آن را پوشيد پس بزرگتر از قامتش بود.»

راوي عرض كرد: «شما چاق تر هستيد يا ابوجعفر؟»

حضرت فرمود: «ابوجعفر از من چاقتر بود، زيرا وقتي من آن را پوشيدم اندكي براي من بزرگ بود.»

و نيز آنجا راوندي در كتاب «خرايج» از ابي بصير روايت كرده كه به حضرت صادق(ع) عرض كردم: «فداي تو شوم! من مي خواهم دستم را به سينه تو بمالم.»

حضرت فرمود: «اين كار را بكن.»

پس دستم را به سينه و كتفهاي مباركش ماليدم. پس فرمود: «اي ابومحمّد! چرا اين كار را كردي؟»

عرض كردم: «فداي تو شوم! از پدرت شنيدم كه مي فرمود: بدرستي كه حضرت قائم (ع) سينه اش پهن است و دو كتفش فرو هشته و ميان آنها فراخ است.»

حضرت فرمود: «اي ابومحمّد! پدرم زره رسول خدا(ع) را پوشيد ولي آن بر زمين كشيده مي شد، بعد من پوشيدم و براي من مناسبتر بود (ولي اندازه نبود) و اين زره بر تن حضرت قائم (ع) همان گونه اي خواهد بود كه بر تن رسول خدا (ع) بود. دامن آن از زمين بلند است به نحوي كه گويا جلوي آن را با دو حلقه بلند كرده اند.»

در روايت راوندي آمده است كه: «و آن زره براي صاحب امر مشمر است.» يعني دامان او بالا رفته است، همانطور كه بر تن رسول خدا (ع) اينگونه بود.

و بر اين مضمون اخبار متعدّدي وجود دارد و علاّمه مجلسي در جلد هفتم بحار فرموده است كه: «از روايات استنباط مي شود كه در نزد ائمّه دو زره بوده است: يكي از آنها علامت امامت بود كه به اندازه ايشان بود و ديگري علامت حضرت قائم (ع) بود كه به اندازه آنها نبود و فقط بر بدن حضرت مهدي (ع) اندازه مي گردد.»