سي ام: پرچم رسول خدا (ع) همراه حضرت مهدي(ع) است كه اين پرچم جز در بدر و روز جمل، هيچ روزي باز نشده است. شيخ نعماني از حضرت صادق(ع) روايت كرده است كه فرمود: «پرچم رسول خدا (ع) را روز بدر، جبرئيل نازل نمود و به خدا آن نه از پنبه و نه از كتان و نه از ابريشم و نه از حرير بود.»

راوي عرض كرد: «پس از چه بود؟»

حضرت فرمود: «از برگ بهشت بود كه رسول خدا (ع) آن را در روز بدر باز كرد و بعد آن را پيچيد و به دست عليّ بن ابيطالب داد، پس پيوسته نزد حضرت علي (ع) بود تا اينكه روز بصره فرا رسيد و حضرت علي (ع) آنرا باز كرد و خداوند به او فتح و پيروزي عطا كرد، آنگاه آنرا پيچيد و آن پرچم در نزد ماست و آن را هيچ احدي باز نمي كند تا اينكه حضرت قائم (ع) ظهور كند، پس هر گاه آن حضرت ظهور كرد، آن پرچم را باز مي كند.

در آن هنگام هر كس كه در مشرق و مغرب است آن را ملاقات مي كند و (دشمنان) با فاصله زيادي از پيش روي آن فرار مي كنند.»

و نيز از حضرت باقر(ع) روايت است كه به ابوحمزه فرمود: «اي ثابت! گويا قائم اهل بيت خود را مي بينم كه بر اين نجف مشرف شده است.» (و با دست خود به كوفه اشاره فرمود).

و فرمود: «وقتي بر نجف شما مشرف شد، پرچمِ رسول خدا (ع) را باز مي كند و وقتي كه باز كرد، ملائكه بدر بر او فرود مي آيند.»

گفت: «پرچم رسول خدا(ع) چيست؟»

حضرت فرمود: «چوبش از عمود عرش خداوند و رحمت اوست و بقيّه آن از نصر خداوند است. آن را بطرف چيزي دراز نمي كند مگر آنكه آن را تباه كند و از بين ببرد.»

و به روايت صدوق در «كمال الدّين» آمده است كه: «وقتي آن را باز كند، سيزده هزار و سيزده ملك بر قائم فرود مي آيند كه همه آنها منتظر آن حضرت بودند.»

نعماني در كتاب «غيبت» از امام صادق(ع) روايت كرده است كه فرمود: «وقتي ميان اهل بصره و حضرت علي(ع) تلاقي شد، آن حضرت پرچم رسول خدا (ع) را باز كرد، پس قدمهاي ايشان لرزيد و آفتاب زرد نشده بود كه گفتند: اي پسر ابوطالب! به ما امان بده.»

و فرمود: «وقتي روز جنگ صفّين شد از حضرت علي (ع) خواهش كردند كه آن پرچم را باز كند، حضرت اين كار رإ؛''ّّ نكرد، پس آنگاه حضرت امام حسن (ع) و امام حسين (ع) و عمّار بن ياسر را شفيع خود قرار دادند.

پس حضرت علي (ع) به امام حسن(ع) فرمودند: «اي فرزند من! زماني است كه بايد اين قوم آن زمان را پشت سر بگذارند و بدرستي كه اين پرچم را بعد از من هيچ كس باز نمي كند مگر حضرت قائم(ع).»