بازگشت

امتياز نور و سايه و شبح امام زمان (ع)




در كتاب «غيبت» از شيخ جليل فضل بن شاذان به دو سند آمده است كه عبداللّه بن عباس گفت:

رسول خدا (ع) فرمودند: «وقتي به معراج رفتم و آسمانها را سير كردم به سدرة المنتهي رسيدم، از جانب خداوند ندا آمد كه: «اي محمّد!»

گفتم: «لبّيك؛ لبّيك اي پروردگار من!»

خداوند عالم فرمود: «ما هيچ پيغمبري را بر اهل دنيا نفرستاديم تا روزهاي زندگي و نعمت او پايان يابد مگر آنكه دعوت خود را به انجام برساند و براي هدايت مردم پس از خود وصيّ و جانشيني را قرار دهد تا از دين او نگهباني كند و ما حضرت علي (ع) را جانشين تو و امام امّت تو قرار داده و پس از او حسن و حسين و عليّ بن الحسين و محمّد بن علي و جعفر بن محمّد و موسي بن جعفر و عليّ بن موسي و محمّد بن علي و عليّ بن محمّد و حسن بن علي و حجّة بن الحسن(ع) قرار داديم؛ حال اي محمّد! سرت را بالا كن.»

چون سرم را بالا كردم، نورهاي علي و حسن و حسين و نُه تن از فرزندان حسين را ديدم و حجّت (حضرت مهدي(ع)) را در ميان آنها ديدم كه همچون ستاره اي مي درخشيد.

خداي تعالي فرمود: «اين ها، جانشين و حجّتهاي من در روي زمين و نيز جانشين و اوصيايت بعد از تو هستند. خوشا به حال كسي كه با آنها دوستي كند و واي بر كسي كه با آنها دشمني نمايد.»

شيخ جليل، ابوالحسين بن محمّد بن احمد بن شاذان در كتاب «ايضاح دفاين النّواصب» و احمد بن محمّد بن عياش در كتاب «مقتضب الاثر» از ابي سليمان كه چوپان پيامبراكرم (ع) بود روايت كردند كه رسول خدا (ع) فرمود: «شبي كه مرا بسوي آسمان بردند، خداوند جلّ جلاله فرمود: «من، تو و علي و فاطمه و حسن و حسين و اولاد او را از اصل نوري از نور خودم آفريدم. اي محمّد! آيا دوست داري كه ايشان را ببيني؟»

گفتم: «بلي! اي پروردگار من»

خداوند فرمود: «به سمت راست عرش، نگاه كن.»

چون نگاه كردم، علي و فاطمه و بقيّه تا حسن بن علي را ديدم كه در ميان مكاني از نور ايستاده بودند و نماز مي خواندند و در ميان آنها حضرت مهدي (ع) مانند كوكب درخشنده اي در حال درخشيدن بود.»

پوشيده نماند كه اختلاف مضمون رواياتي كه در مورد معراج است بخاطر اختلاف مضمون خبر نيست بلكه به سبب متعدّد بودن روايت كنندگان است، بعضي از اخبار حفظ و بعضي فراموش شده اند و بعضي ديگر هم از بين رفته اند و اين مضامين حمل بر تعداد معراج رفتن پيامبر(ع) نيز هست كه در همه آنها به امر ولايت تأكيد شده است چنان كه در كتاب «خصال» نوشته صدوق روايت شده كه پيامبر اكرم (ع) را 120 مرتبه به معراج بردند و در همه مراتب هم خداي تعالي ، پيامبر (ع) را به دوستي و ولايت عليّ بن ابيطالب (ع)سفارش مي كرد و حتّي زيادتر از ديگر فرايض سفارش مي فرمود.

در كتاب «مقتضب» روايت ديگري از حضرت باقر(ع) در ذكر ائمّه (ع) در شب معراج و ديدن انوار ايشان روايت شده است كه رسول خدا(ع) فرمود: «علي و ديگر ائمّه تا حسن بن علي (ع) را ديدم و حضرت حجّة(ع) در ميان آنها چون ستاره اي درخشان بود.

گفتم: «اي پروردگار من! اينها كيستند؟»

فرمود: «اينها ائمّه اند و اين قائم است كه در دنيا حلال مرا حلال مي كند و حرام مرا حرام و از دشمنان من انتقام مي گيرد. اي محمّد! او را دوست بدار و دوستدار كسي باش كه او را دوست دارد.»