پانزدهم: كُند شدن و از سرعت افتادن حركت سريع افلاك است. چنانكه شيخ مفيد، از ابي بصير و از از حضرت باقر(ع) روايت كرده است كه حضرت در حديثي طولاني در سير و سلوك حضرت مهدي (ع) فرمودند: «حضرت قائم(ع) بر اين سلطنت هفت سال درنگ مي كند و مقدار هر سال از اين هفت سال به اندازه ده سال شماست، آنگاه خداوند آنچه را كه مي خواهد، انجام مي دهد.»

گفتم: «فداي تو شوم! چگونه هر سال اين همه مدّت پيدا مي كند؟»

حضرت فرمود: «خداوند فلك را به درنگ كردن امر مي فرمايد و به همين خاطر روزها و سالها طول مي كشد.»

گفتم: «ايشان مي گويند اگر فلك تغيير پيدا كند، عالم نابود مي شود.»

حضرت فرمود: «اين سخن زنادقه است، امّا براي مسلمانان در اين سخن، شكّ و شبهه اي نيست، زيرا كه خداوند ماه را براي پيامبر خود دو نيم كرد، و قبل از آن آفتاب را براي يوشع بن نون برگرداند و به طول روز قيامت و اينكه آن روز مثل هزار سال است، از آن چه شما مي شماريد خبر داد.»

و نيز روايست كرده كه: «مدّت حكومت آن حضرت نوزده سال است كه روزها و ماههاي آن طولاني است.»

و نيز عبدالكريم خثعمي از امام صادق (ع) همانند خبر قبلي روايت كرده است.

فضل بن شاذان در كتاب «غيبت» خود از امام صادق(ع) روايت كرده است كه فرمود: «حضرت قائم(ع) هفت سال حكومت مي كند كه مطابق هفتاد سال از سالهاي شما مي شود.»

و شيخ طوسي در كتاب «غيبت» در روايتي طولاني آورده است كه: «خداوند در زمان آن حضرت به فلك امر مي فرمايد كه گردش او كُند شود تا اينكه در ايّام حكومت او هر روز، ده روز؛ و هر ماه، ده ماه؛ و هر سال، ده سال مي شود.»

در بعضي از خبرها نيز آمده است كه مدّت حكومت حضرت مهدي (ع) بيشتر از اين است.

فضل بن شاذان در كتاب «غيبت» از حضرت باقر(ع) روايت كرده است كه فرمود: «حضرت قائم (ع)، سيصد و نه سال پادشاهي خواهد كرد، همانطور كه اصحاب كهف در غار درنگ كردند، آن حضرت زمين را از عدل و داد پر خواهد كرد، آنگاه كه پر از ظلم و جور شده باشد.»