چهاردهم: نزديك ظهور آن حضرت نداي آسماني به اسم آن جناب به گوش مي رسد، چنانكه عليّ بن ابراهيم در تفسير آيه شريفه «واستمع يوم يناد المناد من مكان قريب»، از حضرت صادق(ع) روايت كرده است كه فرمود: «منادي به اسم ( - سوره ق آيه 41 «يعني: گوش فرا دار روزي كه منادي از مكاني نزديك، نداكند.» )

قائم و اسم پدرش ندا مي كند.»

و در قرآن نيز آمده كه: «يوم يسمعون الصّيحة بالحق ذلك يوم الخروج»، فرمود: «فرياد قائم(ع) است.»

( - سوره ق آيه 42 «يعني: روزي كه مي شنوند فرياد را به راستي كه اين روز، روز خروج است.» )

در كتاب «كمال الدّين» از امام باقر(ع) روايت شده است كه فرمود: «منادي از آسمان ندا مي كند كه فلان بن فلان امام است؛ و نام او را مي برد.»

و نيز در آنجا «زراره» از امام صادق(ع) روايت است كه فرمود: «منادي به اسم قائم(ع) ندا مي كند.» گفت: «پرسيدم آيا اين ندا براي افراد خاصيّ است يا براي عموم مردم است؟»

فرمود: «براي عموم مردم است و هر قومي به زبان خودش مي شنود.»

در كتاب «غيبت» نعماني از اميرالمؤمنين(ع) روايت شده است كه فرمود: «منادي از آسمان ندا مي كند كه: اي گروه مردم! امير شما فلان است و آن مهدي است كه زمين را آنگاه كه از ظلم و ستم پر شده، از عدل و داد پر مي كند.»

در تفسير عياشي از امام باقر(ع) روايت شده كه در حديثي طولاني به جابر فرمود: «اگر اين نشانه ها بر شما مشتبه شد، صدايي كه از آسمان به اسم او و به امر او مي آيد بر شما مشتبه نخواهد شد.»

در كتاب «غيبت» نعماني از آن حضرت روايت است كه مي فرمود: «منادي از آسمان به اسم قائم(ع) ندا مي كند و كسي كه در مشرق و مغرب است مي شنود و از ترس اين صدا، خوابيده اي نمي ماند مگر اينكه بيدار مي شود و ايستاده اي نمي ماند، مگر اينكه مي نشيند و نشسته اي نمي ماند، مگر اينكه مي ايستد.»

و فرمود كه: «آن صدا از جبرئيل است و اين واقعه در شب جمعه، بيست و سوّم ماه رمضان رخ مي دهد.»

اخبار بسيار زيادي در اين زمينه وجود دارد بطوري كه اين روايات از حدّ تواتر هم گذشته و همه آنها اين موضوع را از واجبات و امري لازم دانسته اند.

شيخ طوسي در كتاب «غيبت» خود از سيف بن عميره روايت كرده است كه گفت: نزد منصور بودم، شنيدم كه مي گفت: «اي سيف بن عميره! چاره اي نيست از منادي كه به اسم مردي از فرزندان ابيطالب، از آسمان ندا كند.»

گفتم: «يكي از مردم نيز اين را روايت كرده است.»

گفت: «قسم به آن كه جانم در قبضه قدرت اوست، گوشم شنيد كه مي گفت: «منادي به اسم مردي از آسمان ندا مي دهد.»

گفتم: «يا اميرالمؤمنين! هرگز حديثي مانند اين نشنيدم.»

گفت: «اي شيخ! اگر چنين باشد ما اوّل كسي هستيم كه دعوت او را اجابت مي كنيم و آگاه باش كه او يكي از پسرعموهاي ماست.»

گفتم: «كدام پسر عموي شما؟»

گفت: «مردي از فرزندان فاطمه (س).»

آنگاه گفت: «اي شيخ! اگر اين خبر را از ابي جعفر، محمّد بن علي نشنيده بودم، اگر همه دنيا هم به من مي گفتند قبول نمي كردم، ولي كسي كه خبر را از او شنيدم محمّد بن علي است.»