سيزدهم: ظهور نشانه هاي آسماني و زميني براي ظهور شادمانه حضرت مهدي (ع) مي باشد كه اين آيات و نشانه ها براي تولّد و ظهور هيچ حجّتي منظور نشده است.

در كتاب «كافي» از حضرت صادق(ع) روايت شده كه اين آيه را فرمودند: «سنريهم آياتنا في الافاق و في انفسهم حتّي يتبيّن لهم انّه الحقّ.»

( - سوره فصّلت آيه 53 «يعني: بزودي نشانه هاي خود را در اطراف جهان و در درون جانشان به آنها نشان مي دهيم تا براي آنان آشكار گردد كه او حقّ است.» )

و در تفسير آن به آيات و نشانه هاي قبل از ظهور آن حضرت و قيام ايشان اشاره شده است.

و فرمود كه: «آن مسئله، از نزد خداوند عزّوجلّ حقّ است كه خلق آن را مي بينند و حتماً آن جناب خروج خواهد كرد.»

و آن آيات و نشانه ها بسيار است و ذكر كرده اند كه نزديك به چهار صد نشانه مي رسد و در كتاب «غيبت» بعضي از آنها ثبت شده است.

يكي از اين نشانه ها، سُرخي آسمان است كه در بسياري از روايات نيز آمده است و به روايت نعماني از اميرالمؤمنين(ع) نقل شده است كه: «آن سرخي، اشك چشم حاملان عرش بر اهل زمين است.»