حاج علي اصغر سيف نقل مي كند كه: يكي از اطبّاي شيراز، زني از خارج گرفته بود و او را مسلمان كرده بود و براي اوّلين بار به سفر حجّ برده بود.

ضمناً به او گفته بود كه حضرت وليّ عصر (ع) در برنامه اعمال حجّ شركت مي كنند و اگر ما تو را، يا تو كاروان را گم كردي متوسّل به آن حضرت بشو تا تو را راهنمائي بفرمايند و به كاروان ملحقت كنند.

اتّفاقاً آن خانم در صحراي عرفات گم مي شود، جمعيّت كاروان و خود آقاي دكتر شوهر آن خانم، ساعتها به جستجوي او برخواستند ولي او را پيدا نكردند.

پس از دو ساعت كه همه خسته در ميان خيمه جمع شده بودند و نمي دانستند چه بايد بكنند، ناگهان ديدند آن زن وارد خيمه شد.

از او پرسيديم: «كجا بودي؟!»

گفت: «گم شده بودم و همان گونه كه دكتر گفته بود متوسّل به حضرت بقيّة اللّه (عجّل اللَّه تعالي فرجه الشّريف) شدم. اين آقا آمدند با آنكه من نه زبان فارسي بلد بودم و نه زبان عربي در عين حال با من به زبان خودم حرف زدند و مرا به خيمه رساندند و لذا از اين آقا تشكّر كنيد.

اهل كاروان هر چه به آن طرفي كه آن زن اشاره مي كرد نگاه كردند كسي را نديدند و بالأخره معلوم شد كه حضرت وليّ عصر (ع) را فقط آن زن مي بيند ولي سايرين نمي بينند.

( - ملاقات با امام زمان (ع) )