«اَللَّهُمَّ بَلِّغْ مَوْلانا صاحِبَ الزَّمانْ اَيْنَما كانَ وَ حَيْثُما كانَ مِنْ مَشارِقِ الْاَرْضِ وَ مَغارِبِها سَهْلِها وَ جَبَلِها عَنّي وَ عَنْ والِدَيَّ وَ عَنْ وَلَدي وَ اِخْوانِي التَّحِيَّةَ وَ السَّلاَم عَدَدَ خَلْقِ اللَّهِ وَ زِنَةَ عَرْشِ اللَّه وَ ما اَحْصاهُ كِتابُهُ وَ اَحاطَ بِهِ عِلْمُهُ اَللَّهُمَّ اِنّي اُجَدِّدُ لَهُ في صَبيحَةِ هَذا الْيَوْم وَ ما عِشْتُ فيهِ مِنْ اَيَّامِ حَياتي عَهْداً وَ عَقْداً وَ بَيْعَةً لَهُ في عُنُقي لا اَحوُلُ عَنْها وَ لا اَزوُلُ اَبَداً اَللَّهُمَّ اجْعَلْني مِنْ اَنْصارِهِ وَ اَعْوانِهِ وَ الذَّابّينَ عَنْه وَ المُمْتَثلِينَ لِاَوامِرِهِ وِ نَواهيهِ في اَيَّامِهِ وَ الْمُسْتَشْهَدينَ بَيْنَ يَدَيْهِ اَللَّهُمَّ فَاِنْ حَالَ بَيْني وَ بَيْنَهُ الْمَوْتُ الّذَي جَعَلْتَهُ عَلَي عِبَادِكَ حَتْماً مَقَْضِيّاً فَاَخْرِجْني مِنْ قَبْري مُؤْتَزِراً كَفَني شَاهِراً سَيْفي مُجَرَّداً قَناتي مُلَبِّياً دَعْوَةَ الدَّاعي فِي الْحاضِرِ وَ الْبادي اَللَّهُمَّ اَرِنِي الطَّلْعَةَ الرَّشيدَة وَ الْغُرَّةَ الْحَميدَةَ وَاكْحُلْ بَصَري بِنَظْرَةٍ مِنّي اِلَيْهِ وَ عَجِّلْ فَرَجَهُ وَ سَهِّلْ مَخْرَجَهُ اَللَّهُمَّ اشْدُدْ اَزْرَهُ وَ قَوِّ ظَهْرَهُ وَ طَوِّلْ عُمْرَهُ وَ اعْمُرِ اللَّهُمَّ بِهِ بِلادَكَ وَ اَحْيِ بِهِ عِبادَكَ فَاِنَّكَ قُلْتَ وَ قَوْلُكَ الْحَقُّ «ظَهَرَ الْفَسادُ فِي الْبَرِّ وَ الْبَحْرِ بِما كَسَبَتْ اَيْدِي النَّاسِ» فَاَظْهِرِ اللَّهُمَّ لَنا وَلِيِّكَ وَ ابْنَ بِنْتِ نَبِيِّكَ الْمُسَمَّي بِاسْمِ رَسوُلِكَ صَلَواتُكَ عَلَيْهِ وَ آلِهِ حَتّي لايَظْفَرَ بِشَيْ ءٍ مِنَ الْباطِلِ اِلَّا مَزَّقَهُ وَ يُحِقُّ اللَّهُ الْحَقَّ بِكَلَماتِهِ وَ يُحَقِّقَهُ

اَللَّهُمَّ اكْشِفْ هذِهِ الْغُمَّة عَنْ هذِهِ الْاُمَّة بِظُهوُرِه اِنَّهُمْ يَرَوْنَهُ بَعيداً وَ نَريهُ قَريباً وَ صَلَّي اللَّهُ عَلَي مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ.»

( - بحارالانوار ج 86 ص 61 )

يعني: «به نام خداوند بخشنده مهربان، خدايا! به مولايمان صاحب زمان هر جا و به هر صورتي كه باشد در مشارق زمين و مغارب زمين، در همواريها و يا كوههاي آن، از من و از پدر و مادرم و از فرزند و برادرانم، تحيّت و درود به اندازه خلق خدا و به سنگيني عرش خدا و هر آنچه كتاب خدا آن را در بر گرفته و علم او به آن احاطه دارد برسان.

خدايا! من در صبح امروز و هر روزي از ايّام زندگيم با او تجديد بيعت مي كنم و پيمان او بر گردن من است، هرگز از آن برنگردم و اين پيمان تا ابد زائل نگردد.

خداوندا! مرا از ياران و پشتيبانان او و از مدافعين و كساني كه دستورهايش را در روزگارش اطاعت مي كنند و از چيزهايي كه از آنها نهي كرده دوري مي كنند و از به شهادت رسيدگان در ركابش، قرار بده.

خداوندا! اگر مرگي كه بر بندگانت حتمي قرار داده اي بين من و او جدائي افكند پس مرا از قبرم بيرون بياور در حالي كه كفن پوشيده و شمشيرم از نيام كشيده و بالا رفته و نيزه ام برافراشته باشد در حالي كه دعوتِ دعوت كننده را در شهر و روستا اجابت مي كنم.

خداوندا! آن طلعت رشيد و بلند را و آن شريف ستايش شده را به من نشان بده و چشم مرا با يكبار نگاه بسوي او سرمه بكش و در فرجش تعجيل كن و جايگاه ظهور و خروجش را آسان گردان.

خدايا! پشت او را محكم و قوي ساز و عمرش را طولاني كن.

خداوندا! بوسيله او شهرهايت را آبادان كن و بندگانت را بوسيله او حيات بخش بدرستي كه تو فرمودي و كلامت حقّ است كه فرمودي: «فساد در خشكي و دريا ظاهر شد بخاطر آنچه كه مردم انجام دادند.» پس اي خدا! براي ما وليّت و پسر دختر پيامبرت كه همنام پيامبرت - كه درود خدا بر او و آلش باد - است را ظاهر كن، تا اينكه هيچ باطلي نرويد مگر اينكه آن را تكّه تكّه كند؛ و خداوند حقّ را با كلماتش محّقق ساخته و تثبيتش مي كند.

خداوندا! با ظهور حضرت، غم و اندوه را از اين امّت برطرف ساز بدرستي كه مخالفان، فرج را دور مي دانند و ما فرج را نزديك مي دانيم و درود خداوند بر محمّد و آل او.»

( - مؤلّف مي گويد: اين دعا نسخه هاي مختلف و سندهاي فراواني دارد كه در بعضي از نسخه ها بيشتر و در برخي كمتر است. ابن طاووس روايت كرده كه چهل صباح آن را بخوانند. اين روايت در بين ساير روايات معتبرتر و مؤثّرتر است و بنابراين روايات ديگر را نقل نكرديم. )