به عنوان پيشگفتار
(يا صاحب الزّمان ادركنا)
آشنايى با امام زمان(عليه السلام) بهترين وسيله و مطمئن ترين راه براى رسيدن به شناخت خدا است. «هركس خدا را بخواهد، از شما آغاز كند و هر كس او را يگانه شمارد، تنها سخنان شما را بپذيرد و هر كس آهنگ او داشته باشد، رو به شما آورد»( [1] ).
آشنايى با امام زمان(عليه السلام) مقدّمه دوست داشتن او و دوست داشتن او، مقدمه اى براى دوست داشتن خدا است.
«هركس شما را دوست بدارد، خدا را دوست داشته است»( [2] ).
آشنايى با امام زمان(عليه السلام) راهى براى رهايى از قيد و بند جاهليّت است. با شناخت امام زمان(عليه السلام)دين را، قرآن را و همه معارف الهى را مى توان شناخت در حالى كه بدون شناسايى او شناخت دين و فهم قرآن و درك معارف عقيم مى ماند و نجات از جاهليّت ميسّر نيست.
پيامبر اكرم(صلى الله عليه وآله وسلم) فرمود:
«هر كس بميرد و امام زمانش را نشناخته باشد به مردن زمان جاهليّت مرده است»( [3] ).
آشنايى با امام زمان(عليه السلام) دست آويزى استوار براى دست يابى به هدايت و نجات از ضلالت و گمراهى است.
«خدايا حجّت خويش را به من بشناسان، كه اگر تو حجّت خود را به من نشناسانى، از دينم گمراه خواهم شد»( [4] ).
بدون شناخت امام زمان(عليه السلام)، شناخت سيرت و راه او ممكن نيست، وبدون شناخت سيره و طريقه او شناخت شريعت ميّسر نيست. و بدون شناخت شريعت، دست يابى به سعادت دنيا و آخرت محال خواهد بود.
امام زمان(عليه السلام)! را بايد شناخت، با آرمان ها واهداف او آشنا شد، و براى يارى او آماده گشت زيرا او تنها امام حاضر و ناظر بشريّت است. او يكتا باقى مانده خدا در زمين، و گوهر پاك زاده پيامبران(عليهم السلام)، و يگانه بازمانده نسل پيشوايان معصوم(عليهم السلام) است.
زندگانى شگفت او، غيبت پر رمز و راز او، طول عمر معجزه آميز او و ظهور نورانى و حيات آفرين او همگى زمنيه ساز استثنايى ترين و پربارترين فصل تاريخ انسان ها بلكه والاترين و مهم ترين فراز تاريخ آفرينش، يعنى «حاكميّت توحيد در سراسر گيتى» است. به اميد آن روز!