سرانجام ناصبيان
و بـاز از مـهـمترين و قاطعانه ترين اقدامات
حضرت بقية اللّه ارواحنا فداه برخورد شديد با دشمنان ولايـت اسـت بـلكه در
اين موارد مى توان سختترين عملكردها و شديدترين واكنشها را درحكومت
جـهـانـى آن حـضـرت مـشـاهده
نمود, آن امامى كه درتمام موارد رافتش بيشتر جلوه مى كرد و
رحمتش بر غضبش سبقت
مى جست گوئى اينان آن قدر بى ارزشند كه حتى درمعناى شى ء بودن
نـيـز نـمـى گنجند
تا [وسعت رحمته كل شي ء]آنان را دربرگيرد و چنان دست بر قبضه شمشير
مـى كـنـد كه گوئى قهر
الهى به جوش آمده و هيچ چيز را ياراى مقابله اش نيست واو در اين باب
هيچ عذرى را نمى پذيرد و
هيچ بهانه اى را قبول نمى كند مگر آنكه از جرگه دشمنان خارج شوند و
به زمره دوستان درآيند. حضرت امام محمد باقر(ع ) مى فرمايند:
اذا قـام الـقـائم عـرض الايـمـان
عـلى كل ناصب , فان دخل فيه بحقيقة والا ضرب عنقه او يؤدي
الـجـزيـة كـمـا يـؤديـهـا الـيـوم
اهـل الذمة ويشد على وسطه الهميان ويخرجهم من الامصار الى
السواد.
آنـگـاه كـه قـائم (ع ) قـيـام
مى نمايد ايمان را بر ناصبيان عرضه مى كند پس اگر حقيقتا ايمان در
قـلـبـهـايـشـان داخـل شد
- كه خوب - و الا گردن آنها را خواهدزد يا آنكه جريمه ساليانه بر آنها
مى بندد همانگونه كه الان
غير مسلمانها مى پردازند و بر كمرش هميان مى بندد و از شهرها او را به
سوى بيابانها اخراج مى نمايد. حـكومت امام زمان ارواحنا
فداه حكومت ولايت است و غير اهل ولاء در آن حكومت محل و منزلتى
نـدارد و از اين حديث نيزاين
نكته به خوبى روشن مى شود كه آن حضرت بر ناصبيان كه دشمنى و
عـداوت بـا اهـل بـيـت و شـيعيانشان
را جزءضرورى ترين احكام دين مى دانند و نعوذ باللّه به ائمه
هـدى (ع )اهـانت و جسارت
مى كنند, ايمان حقيقى را عرضه مى دارد كه منظور از ايمان در لسان
ائمـه مـعـصـومـيـن (ع )
هـمـان اسلام كامل است كه در غدير خم و بلكه از ابتداى رسالت پيامبر
اكرم (ص )آن را تبليغ فرمود
و بعد از جريان غديرخم و معرفى اميرمؤمنان و ائمه هدى (ع ) خداوند
اين آيه شريفه را نازل فرمود:
(اليوم
اءكملت لكم دينكم واءتممت عليكم نعمتي ورضيت لكم الا سلا م
دينا).
امروز (روز غدير خم ) دينتان
را كامل كردم و نعمتم را بر شما تمام نمودم و از اسلام به عنوان دين
شماراضى شدم . امـا با اين وجود روايتى
از حضرت امام صادق (ع ) رسيده است كه به عرضه ولايت توسط امام زمان
ارواحنا فداه تصريح مى فرمايد و آن در ذيل اين آيه شريفه وارد شده است :
(وعباد الرحمن
الذين يمشون على الا رض هونا -الى قوله تعالى - حسنت مستقرا
ومقاما).
عـبـاد الرحمان آن كسانى
هستند كه بر روى زمين سرافكنده راه مى روند - تا آنجاى كلام الهى -
نيكوجايگاه و مقامى است آنجا. حضرت امام صادق فرمودند:
هـم الاوصـيـاء يـمـشـون عـلـى
الارض هـونـا فـاذا قام القائم (ع ) عرضوا كل ناصب عليه , فان اقر
بالاسلام وهي
الولاية والا ضربت عنقه او اقر بالجزية فاداهاكما يؤدي اهل
الذمة .