نوش عشق
ديـگـر كـلامـى كـه مهر تاييد بر اين گفتار مى نهد
و آنچه را بيان شد تصديق مى كند و اثبات اين مـدعى است كه مردم
دربرخورد با امام (ع ) شيفته سخنش و مجذوب عملش مى شوندو آنچه از او
ظـاهـر مـى شـود مـردم
را به ارادت به او وامى دارد,اين سخن است كه حضرت اميرالمؤمنين (ع )
مى فرمايند:
اذا نادى مناد من السماء ان الحق
في آل محمد فعندذلك يظهر المهدي على افواه الناس ويشربون
حبه فلايكون لهم ذكر
غيره .
آن زمـان كـه منادى از
آسمان فرياد مى كند كه هماناحق در آل محمد است , در اين هنگام مهدى
برزبانهاى مردم ظاهر
مى شود و محبتش را بر جان نوش مى كنند, پس ديگر ياد و صحبتى از غير او
برزبان ندارند.
حـضـرت امـيـر الـمؤمنين (ع )
ابتداء خبر از ظهور نام آن حضرت بر زبانها مى دهند و بعد از آن كه
حضرتش اينگونه ظاهر
مى گردد مردم محبتش را چون شراب بهشتى نوش جان مى كنند - كه اين
حاكى از گرويدن
مردم به آن جناب است - ومثل ابر رحمت بى امان به سايه اش پناه مى برند و در
برابرآفتاب كرم و احسانش ,
جسم رنجور خود را گرما مى دهند و به همين خاطر مردم نام ديگرى
را بـر زبـان نـمـى آورنـد
و هر چه هست صحبت از صدق و صفاى اوست , و نقل مجلسشان خاطره
لطفش و رونق محفلشان شهد محبتش مى باشد. هـمـانـگونه كه از كلام
حضرت اميرالمؤمنين (ع ) نيز برداشت مى شود كه نام آن امام غائب قبل از
ظـهور متروك است , پس چه
علتى را براى شايع شدن نام او و محبت و ياد او مى توان بيان كرد؟ آيا
ايـن گـسترش ياد حضرت
به خاطر قتل وخونريزيهاى است كه به او نسبت مى دهند و يا ناشى از
آن سيماى
خشم و نفرتى است كه از چنگيزان و سفاكان عالم نيزديده نشده است .