5. ((قندوزى حنفى )) از ابوبصير و او نيز از امام صادق عليه السلام و از پدانش ، تا از پيامبر آورده اند كه فرمود:

((المهدى من ولدى ، اسمه اسمى و كنيته كنيتى و هو اشبه الناس بى خلقا و خلقا تكون له غيبة و حيرة فى الامم حتى تضل تضل الخلق عن اديانهم ، فعند ذلك يقبل كالشهاب الثاقب ، فيملا الارض قسطا و عدلا كما ملئت ظلما و جورا)) (102)

يعنى :

مهدى از فرزندان من است ، نام او نام من و كنيه او كنيه من مى باشد. و او شبيه ترين انسانها از نظر صورت و سيرت و چهره و اخلاق به من است . او غيبتى طولانى خواهد داشت و امتها در مورد او سرگردان خواهند شد تا آنجايى كه از دين خويش برمى گردند و گمراه مى شوند آنگاه در آن شرايط است كه آن حضرت بسان ستاره نورافشان به مردم روى مى آورد و زمين را از عدالت و قسط لبريز مى سازد همانگونه كه از ظلم و بيداد لبريز شده است .