دو مايه دلخوشي امام

حسين ( ع ) در شب عاشورا ، و روز عاشورا ، دو تا دلخوشي دارد ، دلخوشي

بزرگش به اهل بيتش است كه مي بيند قدم به قدمش دارند مي آيند ، از آن

طفل كوچكش گرفته تا فرد بزرگش .

دلخوشي ديگرش بر اصحاب با وفايش هست كه مي بيند كوچكترين نقطه ضعفي

ندارند ، فردا كه روز عاشورا ميشود ، يكنفر از اينها فرار نكرد ، يكنفر

از اينها به دشمن ملحق نشد ، ولي از دشمن افرادي را به خود جذب كردند .

هم در شب عاشورا افرادي به آنها ملحق شدند و هم در روز عاشورا دشمن را

مجذوب خودشان كردند ، كه " حربن يزيد رياحي " يكي از آنهاست ، 30 نفر

در شب عاشورا آمدند ملحق شدند ، اينها مايه هاي دلخوشي ابا عبدالله بود .

يك يك شروع كردند به جواب دادن به آن حضرت . آقا !