مذهب شيعه از مسلمات شمرده مي شود .

اكنون به تحليل اصل مطلب بپردازم . اول بايد مساله مرگ و شهادت را

از جنبه فردي بررسي كنيم .

آيا مرگ في حد ذاته براي فرد ، امري مطلوب است ؟ موفقيت است ؟ آيا

ديگران بايد مرگ او را برايش موفقيت به شمار آورند و نوعي قهرماني به

حساب آورند ؟

مي دانيم كه مكتبهائي در جهان بوده اند - شايد همين الان هم باشند - كه

رابطه انسان را با جهان و به تعبير ديگر رابطه روح را با بدن ، از نوع

رابطه زنداني با زندان ، و رابطه آدم در چاه افتاده با چاه ، و رابطه مرغ

با قفس مي دانسته اند . قهرا از نظر اين مكتبها ، مردن خلاصي و آزادي است

، خودكشي مجاز است . مي گويند " ماني " مدعي معروف پيغمبري چنين

نظريه اي داشت . طبق اين نظريه ، ارزش مرگ ، ارزش مثبت است ، مرگ

براي هر كس بايد امر مطلوبي باشد ، مرگ هيچكس تأسف ندارد ، آزادي از

زندان و بيرون آمدن از چاه و شكسته شدن قفس تأسف ندارد ، شادي دارد .

نظريه ديگر اينست كه مرگ ، عدم و نيستي است ، فناي كامل است ، "

نابودي " است . بر عكس ، زندگي ، وجود و هستي است ، " بود " است .

بديهي و بلكه غريزي است كه هستي بر نيستي ، بود بر نبود ، ترجيح دارد .

زندگي هر چه باشد و به هر