تسكين آلام اجتماع ، خيانت و تخدير و نارواست ، سنگ در راه تكامل

انداختن و در صف دشمنان تكامل وارد شدن است . زيرا گامهاي اصلاحي و

التيام بخش ، شكاف را - ولو به طور موقت - كمتر مي كند . از

ناسازگاريها مي كاهد و كمتر شدن شكاف و كاهش ناسازگاريها آهنگ مبارزه

را كند مي كند ، كند شدن آهنگ مبارزه موجب تأخير موعد جهش و انقلاب

مي گردد و تأخير انقلاب مساوي است با توقف بيشتر جامعه در مرحله پيشين و

عقب افتادن تكامل . اين ها نتايجي است كه از بينش ابزاري تاريخ گرفته

مي شود .