حضرت مهدي ـ ارواحنا فداه ـ غير از چهار نايب خاص نوّاب ديگري هم در شهرها و بلاد اسلامي داشته است و اين چهار نائب در مرکز نيابت بوده اند. اين گونه افراد يا از طرف حسين بن روح و امثال او به نيابت انتخاب مي شدند و يا مستقيماً نايب حضرت بودند، که البته تصويب نيابت آنان نيز بوسيله ي همين چهار نفر ابلاغ مي شد.



[ صفحه 35]



از جمله در قم افرادي بودند که يکي از آنان بعد از مدتي از مقامش سوء استفاده مي کند و با آنکه نايب خاص حضرت بوده در عين حال نايب خاص بودن براي او ايجاد عصمت نکرده و در نتيجه از مقامش سوء استفاده مي کند و به حضرت دروغ مي بندد و پولها و وجوهات را شخصاً به مصرف مي رساند که بعد به وسيله ي حسين بن روح توقيعي بر لعن او صادر مي شود. نام اين فرد «محمد بن علي شَلمَغاني» است که در قم نيابت داشته و نايب خاص هم بوده است. جز او يکي يا دو نفر ديگر بودند که حضرت آنان را طرد نمود.