روشن است که مدعيان دروغين در ميان شيعيان، مشکلات عقيدتي بسياري ايجاد کردند، علاوه بر آن، افکار و انديشه هاي نايبان حقيقي حضرت مهدي ـ ارواحنا فداه ـ را نيز به فتنه ي خود و ريشه کن ساختن آن مشغول داشتند، زيرا عنصري که دچار انحراف عقيدتي است هنگامي که به دروغ ادّعاي سفارت و يا وکالت از امام ـ عليه السلام ـ را نيز داشته باشد، راه و رسم و خطّ مستقيم امام ـ عليه السلام ـ را تيره و تار مي سازد و با مخالفت و رقابت کينه توزانه و جاه طلبانه خويش، ميدان را براي تلاشهاي اصلاحي سازنده ي سفيران حقيقي آن حضرت تنگ مي کند. اين مشکلي بود که نه سکوت در برابر آن صحيح بنظر مي رسيد و نه اقدام نکردن به حلّ آن مشکل و جبران ضايعات اين آفت گمراهگر بناگزير بايد با کنار زدن پرده از روي واقعيّتها حقيقت را آشکار و مدّعيان دروغين را رسوا ساخت.