«اَبْدال» جمع «بَدَل» يا «بَديل» است و عدّه اي معلوم از صُلَحا و خاصّان خدا که گويند هيچگاه زمين از آنان خالي نباشد و جهان به خاطر آنان برپاست و هرگاه، يکي از آنان بميرد خدا تعالي ديگري را به جاي او برانگيزد، تا آن شمار که به قولي هفت و به قولي هفتاد است، همواره کامل ماند. («فرهنگ فارسي معين»؛ ج 1، ص 120)



در روايات آمده است که اينها از ياران حضرت مهدي (عج) در شام هستند و هنگام خروج و ظهور آن حضرت، خود را به مکّه مي رسانند و با آن حضرت بيعت مي کنند. (المجالس السنيه، ج 5، ص 699)



همچنين شخصي از امام رضا عليه السلام در مورد «اَبْدال» پرسيد، آن حضرت فرمود: «اَبْدال اوصياء پيامبران هستند». (سفينة البحار (ماده ي بدل))