انسان مسلمان که به قرآن کريم معتقد است، و آن را، کتاب خدا مي داند، و به پيامبر اکرم صلي الله عليه و آله و سلّم معتقد است و او را پيام آور و وحي مي داند، و تعاليم او را تعاليم الهي مي شناسد، بايد به «مهدي (عج)» و «انتظار» معتقد باشد، و به «آداب انتظار» عمل کند و خويشتن را براي چنان ظهور عظيم، آماده سازد.



توجّه و تأمّل در اين همه حديث نبوي و اقوال صحابه و تابعين و اين همه راوي و سند و کتاب و تأليف و قول و تصريح و اين همه محتواي غني و مسلّم قرآن کريم، ايجاب مي کند، که سراسر جهان تسنّن، از وجود اين وليّ بزرگ الهي غافل نمانند، و همه ي آنان، از هر مذهب و در همه کشور داراي اين جهان بيني اسلامي، يعني: اعتقاد به ظهور قائم (عج)، براي نابود کردن ظلم جهان، باشند و مانند شيعه، توجّهات و توسّلاتي نيز به ساحت اعلاي آن امام، داشته باشند.



علماي بزرگ اهل سنّت، در زمينه ي مهدويّت کتابهاي خاصّ نوشته و منتشر کرده اند و برخي در کتابهايشان، بخشي را به اين موضوع عظيم اختصاص داده اند، که اين خود بيانگر اهميّت انتظار در بين اهل سنّت است. («خورشيد مغرب»، ص 85)