کتاب «اکمال الدّين و اتمام النّعمة»، تأليف «محمد بن علي بن بابويه» معروف به «شيخ صدوق» (متوفّي 381 هـ ق) است.



محتواي کتاب ارزشمند «اکمال الدين ...» بر مأخذ اصلي شيعه «الاصول الاربعمأة» که قبل از سال 260 هـ ق، توسط امام صادق عليه السلام و ديگر امامان گرد آوري شده، تکيه دارد. شيخ صدوق به خاطر اين که پدرش «ابن بابويه» از فقهاي عاليقدر و وکيل امام عليه السلام در قم بوده، توانست اطّلاعات موثّقي را درباره ي ارتباطات پنهاني بين وکلاء و امام قائم (عج) به وسيله ي چهار سفير ارائه دهد. وي همچنين فصلي را درباره ي معمّريني که بيش از صد سال عمر کرده اند، اختصاص داده، تا طول عمر امام دوازدهم (عج) را توجيه کند.



مرحوم «صدوق» مي نويسد: «کتاب خود را زماني که در نيشابور بوده جمع آوري و انشاء کرده است، زيرا غيبت امام عصر (عج) موجب حيرت و تحيّر در بين اکثريت شيعياني که او را ملاقات مي کردند، شده و در نتيجه باعث انحراف آنها گرديده بود»